تحلیل فعالیتهای نئوتکتونیکی شمال باختر ایران مرکزی(گستره ساوه)، با استفاده از روش های ژئومورفولوژیکی

شاخصهای ژئومورفیک و مورفومتریک ابزاری برای تحلیل مورفوتکتونیکی مناطق گوناگون محسوب میشوند. این شاخصها به صورت ابزار شناسایی پایه برای تشخیص تغییر شکلهای تکتونیکی یا تخمین ناپایداری نسبی فعالیتهای تکتونیکی در منطقه ای ویژه به کار میروند. هدف از این پژوهش بررسی میزان فعالیت نو زمین ساختی در نه حوضه شورپایینی، لار، بیدلو، امیرآباد، شوربالایی، اشتهارد، بوئین زهرا، عرب و خررود میباشد. در این راستا از شاخص ژئومورفیک پر کاربرد و مهم گرادیان طولی رودخانه (SL) استفاده شده است. شاخص مذکور از طریق نقشه های توپوگرافی، زمین شناسی و تصاویر ماهواره ای Google Earth و DEM منطقه مورد مطالعه و با به کارگیری نرم افزارهای ArcGIS بررسی و ارزیابی شد. نتایج تحقیق نشان میدهد حوضه های فعال به علت وجود گسلهای اصلی و فرعی در منطقه مورد مطالعه و نزدیکی به آنها دارای فعالیت تکتونیکی بالایی هستند. باتوجه به وجود گسلهای متعدد در این منطقه و سوابق لرزه خیزی، همچنین نزدیک بودن آن به مراکز پر جمعیت و مهم، این منطقه نیازمند مطالعه و توجه بیشتر میباشد.

کلیدواژه ها:

ژئومورفیک ، گستره ساوه ، گرادیان طولی رودخانه ، فعالیت تکتونیکی ، ایران مرکزی