بررسی رابطه سبک های دلبستگی با سازگاری اجتماعی دانش آموزان دختر مقطع اول متوسطه شهر چالدران

هدف پژوهش حاضر پیش بینی اهمال کاری بر اساس کمال گرایی و ذهن آگاهی بود. طرح پژوهش از نوع توصیفی – همبستگی است. جامعه آماری پژوهش را کلیه دانش آموزان دختر مقطع اول متوسطه شهر چالدران به تعداد 638 نفر در سال تحصیلی -1397 1396 تشکیل می دهند. در پژوهش حاضر 250 نفر از دانش آموزان با استفاده از شیوه نمونه گیری تصادفی انتخاب و به پرسشنامه های سبک دلبستگی هازن و شاور (1987) و مقیاس سازگاری اجتماعی سینها و سینگ (1993) پاسخ دادند. داده های جمع آوری شده به روش ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون گام به گام تجزیه و تحلیل شدند. نتایج تحلیل نشان داد بین سبک دلبستگی ایمن و سازگاری اجتماعی ( ( 0/35 و بین سبک دلبستگی اجتنابی با سازگاری اجتماعی((-0/21 و سبک های دلبستگی دوسوگرا با سازگاری اجتماعی (-0/34) دانش آموزان رابطه معنی داری وجود دارد. در نهایت نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که سبک های دلبستگی ایمن 12)درصد) بیشترین سهم را در پیش بینی سازگاری اجتماعی دانش آموزان دارد. با توجه به این یافته ها می توان گفت که سبک های دلبستگی پیش بینی کننده خوبی برای سازگاری اجتماعی دانش آموزان دختر هستند.

کلیدواژه ها:

سبک دلبستگی ، سازگاری اجتماعی