بررسی و مقایسه ایمپاستر و تفکر ارجاعی در پرستاران زن و مرد بیمارستان میلاد اصفهان

ایمپاستر و تفکر ارجاعی مولفه هایی هستند که در اختلالات رفتاری نقش به سزایی ایفا می کنند و منجر به تداوم و تشدید علائم اختلال و زمینه ساز بروز سایر اختالالت روانی می شود. هدف پژوهش حاضر، بررسی و مقایسه ایمپاستر و تفکر ارجاعی در پرستاران زن و مرد بیمارستان میالد اصفهان بود. روش پژوهش توصیفی و از نوع علی – مقایسه ای و جامعه پژوهش، شامل تمامی پرستاران زن و مرد بیمارستان میلاد اصفهان در سال 1396-95 و حدود 180 نفر پرستار)90 مرد و 90زن( بود. از میان آنها بر اساس جدول کرجسی-مورگان، 146 نفر)73 مرد و 73پرستار زن( به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزار پژوهش پرسشنامه نشانگان وانمود سازی )ایمپاستر( کلانس و ایمز))CIPS( )1987 و پرسشنامه تفکر ارجاعی) )PTQ ارینگ و همکاران )2010( بود. داده های به دست آمده، به روش تی مستقل و تحلیل واریانس چند متغیری )مانوا( آزمون شد. یافته ها نشان داد بین نشانگان وانمود و تفکر ارجاعی در پرستاران زن و مرد در سطح معناداری (P< 0/05) وجود دارد. نتیجه گیری : با توجه به وجود عالیم ایمپاستر و تفکر ارجاعی در پرستاران زن توصیه می شود در تدوین برنامه های درمانی روان شناختی در بیمارستانها برای ایمپاستر و تفکر ارجاعی توجه مبذول شود.

کلیدواژه ها:

ایمپاستر ، پرستار ، تفکر ارجاعی