اثربخشی هوشمندسازی مدارس بر مدیریت کلاس دوره ابتدایی در منطقه دوازده شهر تهران

پژوهش حاضر با هدف تعیین میزان اثربخشی هوشمندسازی مدارس بر مدیریت کالس دوره ابتدایی در منطقه دوازده شهر تهران انجام شده است. تحقیق حاضر از نوع توصیفی و روش آن پیمایشی و به لحاظ هدف کاربردی است. جامعه آماری این پژوهش عبارت از معلمان و دانش آموزان پایه های چهارم تا ششم مدارس هوشمند دوره ابتدایی منطقه 12 شهر تهران در سال تحصیلی 1395-96 است. تعداد نمونه آماری شامل کلیه معلمان 51( نفر و انتخاب به روش تمام شماری( و 313 نفر از دانش آموزان با استفاده از جدول مورگان )انتخاب به روش تصادفی طبقه ای( برآورد شده است. ابزار پژوهش، پرسشنامه محقق ساخته و روایی ابزار از نوع محتوایی بوده و مورد تائید استادان و صاحبنظران قرار گرفته است. به منظور سنجش پایایی نیز از آلفای کرونباخ استفاده شده و نتایج بیانگر آن بوده است که میزان پایایی در تمامی شاخصها در سطح مطلوبی بوده و پایایی کل پرسشنامه معلمان )./95( و پرسشنامه دانش آموزان )./96( است. داده های جمع آوری شده با استفاده از روشهای آمار توصیفی و آزمونهای آمار استنباطی شامل آزمون کولموگروف-اسمیرنوف، آزمون t تک نمونهای، آزمون دو جمله ای مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته اند. بطور کلی نتایج پژوهش حاکی از آن است که هوشمندسازی مدارس بر هر یک از مولفه های مدیریت کالس اعم از طراحی و سازماندهی، رهبری، نظارت و کنترل و ارزشیابی تاثیر مثبت و معنادار دارد و در کل هوشمندسازی مدارس بر کارکردهای مدیریت کلاس معلمان اثربخش است.

کلیدواژه ها:

مدیریت کلاس ، سازماندهی کلاس ، رهبری کلاس ، ارزشیابی کلاس ، مدارس هوشمند