بررسی رابطه بین خوددلسوزی و سبک های فرزندپروری

هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه بین خوددلسوزی و سبکهای فرزندپروری بود. پژوهش از نوع کاربردی و طرح پژوهش از نوع مطالعات همبستگی بود. جامعه آماری مورد پژوهش، همه دبیران زن متاهل مقطع متوسطه شهر خرم آباد بودند. نمونه گیری به صورت خوشه ای انجام شد که در این پژوهش، 100 نفر از دبیران از 14 دبیرستان در حجم نمونه قرار گرفتند. ابزار پژوهش شامل مقیاس خوددلسوزی نف و مقیاس سبکهای فرزندپروری بامریند بود. به منظور تعیین نرمال بودن داده ها از آزمون کولموگروف- اسمیرنف استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS 23، آمار توصیفی (میانگین، انحراف استاندارد) و آمار استنباطی (ماتریس همبستگی پیرسون) استفاده گردید. نتایج حاصل از ضریب همبستگی نشان داد که بین خوددلسوزی و سبکهای فرزندپرروی رابطه معنادار وجود دارد. خوددلسوزی با فرزندپروری مقتدرانه همبستگی مثبت و معنادار ) r = 0/57) و با فرزندپروری مستبدانه ) r = - 0/31) و سهلگیرانه ) r = - 0/21) همبستگی منفی و معنادار دارد. بر اساس یافته های پژوهش در صورتی که خوددلسوزی افزایش یابد، فرزندپروری مقتدرانه با ضریب 57 درصد افزایش یافته و فرزندپروری مستبدانه و فرزندپروری سهل گیرانه هرکدام به ترتیب با ضریب 31 درصد و 21 درصد کاهش مییابند.

کلیدواژه ها:

خوددلسوزی ، فرزندپروری مقتدرانه ، فرزندپروری مستبدانه ، فرزندپروری سهل گیرانه