اثربخشی درمان تلفیقی مدل رایج ماتریکس و درمان مبتنی بر ذهن آگاهی بر نشخوار فکری، تنظیم هیجانی، و کاهش عود مصرف در وا بستگان به شیشه

هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر درمان مبتنی بر ذهن آگاهی بر کاهش نشخوار فکری، دشواری های تنظیم هیجانی، و میزان عود مصرف از طریق کاربرد درمان تلفیقی (مدل ماتریکس و ذهن آگاهی) در وابستگان به شیشه بود. روش: روش پژوهش، آزمایشی با استفاده از طرح پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری با گروه گواه بود. جامعه آماری عبارت بودند از کلیه افراد وابسته به شیشه که به مراکز درمان و بازتوانی اعتیاد پرتو و سبحان و گلستان در شیراز در تابستان 1391 مراجعه می کردند. با نمونه گیری تصادفی ساده 72 نفر انتخاب و در چهار گروه مساوی 18 نفری تلفیقی ، ذهن آگاهی ، ماتریکس ، و کنترل جاسازی شدند. ابزارهای پژوهش شامل 1. مقیاس ذهن آگاهی در 2003 توسط براون و ریان 2. مقیاس پاسخ توام با نشخوار فکری از پرسشنامه سبک های پاسخ در 1991 توسط نالن - هاکسما و مارو 3. مقیاس دشواری های تنظیم هیجانی در 2004 توسط گراتز و رومر، بودند. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون تجزیه و تحلیل کوواریانس چند متغیری و مدل لجستیک حاشیه ای با اندازه گیری مکرر استفاده شد. یافته ها: نتایج در گروه آزمایشی اول (تلفیقی) کاهش آماری معنادار در نشخوار فکری ( 0 / 01> p)، مشکلات در تنظیم هیجانی ( 0 / 001> p)، و عود مصرف ( 0 / 0001> p) را در مقایسه با دیگر گروه ها نشان داد. نتیجه گیری: کاربرد مدل تلفیقی، درمانی مفید در هدف قرار دادن وا بستگان به شیشه می باشد، پیگیری چهار ماهه نیز این نتیجه را تایید کرد. کاربرد درمان تلفیقی (و نه درمان ذهن آگاهی خالص) از طریق تغییر در متغیرهای واسطه ای ذهن آگاهی، نشخوار فکری، و تنظیم هیجانی منجر به کاهش عود مصرف مواد می شود. این بدان معناست که آموزشهای ذهن آگاهی فاکتوری مفید اما نه کافی برای هدف گیری اختلالات سوء مصرف میباشند.

کلیدواژه ها:

تنظیم هیجانی ، ذهن آگاهی ، شیشه ، مدل ماتریکس ، نشخوار فکری