جایگاه حفاظت از محیط زیست در حقوق اساسی جمهوری اسلامی ایران

یکی از اساسی ترین مشکلات حال و آینده انسان مشکل آلودگی و تخریب محیط زیست است که به وسیله خود انسانصورت می گیرد و جهان را با مشکلات جدی روبرو کرده و خواهد کرد. درحالی که نه تنها رشد و توسعه جوامع باحفظ محیط زیست منافاتی ندارد بلکه توسعه پایدار جز با صیانت از طبیعت امکان پذیر نیست و برای رسیدن به اینمقصود راهی جز آگاهی مردم و تصمیم متعهدانه دولت ها در اولویت دادن به حفظ محیط زیست وجود ندارد . درجمهوری اسلامی حفاظت محیط زیست که نسل امروز و نسل های بعدی باید درآن حیات اجتماعی روبه رشدی داشتهباشند، وظیفه عمومی تلقی می شود؛ از این رو فعالیت های اقتصادی و غیر آن که با آلودگی محیط زیست و یا تخریبغیرقابل جبران آن ملازمه پیدا کند، ممنوع است. تمامی ارکان جمهوری اسلامی ایران در جهت دستیابی به محیطزیست مطلوب برای احاد جامعه تلاش می نمایند؛ به نحوی که وضعیت طبیعی سیمای مناظر، زیست بوم ها و ذخایرژنتیکی، منابع و عناصر حیاتی هوا، آب ، خاک و اقلیم درآن حفظ و احیا شده و جامعه در پناه چنین محیطی، ازبهداشت و سلامت جسمی و روانی، آرامش و امنیت اجتماعی و اقصادی و عدالت زیست محیطی برخوردار می شوند.در این پژوهش با توجه به اهمیت حفظ و پایداری محیط زیست، روش های پیش بینی شده در قانون اساسی جمهوریاسلامی ایران در این زمینه مورد بررسی قرار گرفته است.

کلیدواژه ها:

محیط زیست ، توسعه پایدار ، قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران