اثر سطوح افزایشی آوزشن کوهی (Thymus kotschyanus) و آویشن باغی (Thymus vulgaris) در جیره غذایی بر بیان ژن IFN-γ و IL8 در جوجه های گوشتی

سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 448

متن کامل این مقاله منتشر نشده است و فقط به صورت چکیده یا چکیده مبسوط در پایگاه موجود می باشد.
توضیح: معمولا کلیه مقالاتی که کمتر از ۵ صفحه باشند در پایگاه سیویلیکا اصل مقاله (فول تکست) محسوب نمی شوند و فقط کاربران عضو بدون کسر اعتبار می توانند فایل آنها را دریافت نمایند.

این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

IAUFALABIO03_043

تاریخ نمایه سازی: 8 تیر 1398

چکیده مقاله:

اینترفرون گاما (IFNγ) و اینترلوکین 8 (IL-8) از اجزا گروه سایتوکاین های ایمنی اختصاصی، موثر در فعالیت عملیاتی (التهاب ایمنی) می باشد. این سایتوکاین ها عامل فعال کننده ی قدرتمندی برای بیگانه خوارهای تک هسته ای می باشد. اسانس گیاهی آویشن دارای ماده موثر فنلی به نام تیمول می باشد و مقدار این ترکیب در این اسانس 30 تا 20 درصد می باشد. گیاه آویشن دارای چهار ترکیب بیولوژیک با خاصیت آنتی اکسیدانی، سه ترکیب با خاصیت ضد افسردگی و سه ترکیب ضد ویروسی و پنج ترکیب ضد باکتری است. در این آزمایش اثر سطوح افزایشی آویشن کوهی و باغی در جیره بربیان ژن IFNγ و IL8 مورد مطالعه قرار خواهد گرفت. این پژوهش در قالب طرحی کاملا تصادفی با 7 تیمار و 4 تکرار و 20 قطعه جوجه گوشتی سویه آرین در هر تکرار انجام گرفت. تیمارهای آزمایشی شامل: 1- گروه شاهد منفی، 2- گروه شاهد مثبت دو جیره حاوی 150 میلی گرم در کیلوگرم آویلامایسین، 3- گروه شاهد مثبت دو جیره حاوی 150 میلی گرم در کیلوگرم پروتکسین، 4- جیره حاوی 200 میلی گرم در کیلوگرم آویشن کوهی، 5- جیره حاوی 400 میلی گرم بر کیلوگرم آویشن کوهی، 6- جیره حاوی 200 میلی گرم بر کیلوگرم آویشن باغی، 7- جیره حاوی 400 میلی گرم در کیلوگرم آویشن باغی. جیره نویسی با استفاده از نتایج آنالیز شیمیایی NIR اقلام خوراکی و برنامه uffDA صورت گرفت. در طول دوره وزن و خوراک مصرفی مورد آزمایش قرار گرفت و به منظور بررسی بیان ژن il-8 و IFNγ ابتدا RNA کامل نمونه ها را از بافت کبد استخراج و بعد ازساخت cDNA از نمونه های mRNA، بیان ژن با انجام واکنش های Real time RT–PCR با استفاده از آغازگرهای اختصاصی برای ژن مورد نظر انجام داده و اندازه گیری کمی محتوی mRNA هر نمونه از طریق مقایسه منحنی های حاصله با منحنی استاندارد حاصل از یک ژن house keeping مانند GAPPH انجام گرفت. نتایج حاصله با استفاده از روش GLM نرم افزار آماری SAS مورد تجزیه و میانگین تیمارها با استفاده ازآزمون دانکل مقایسه شدند. نتایج نشان داد که بیان ژن house keeping و IN-8 در بافت کبد افزایش می یابد. ولی در سطوح مختلف تیمارها و نوع کوهی یا باغی بودن تفاوت معنی دار نداشته، این نتایج بیانگر تاثیر مثبت آویشن کوهی و همچنین آویشن باغی در بهبود عملکرد سیستم ایمنی پرندگان می باشد.

نویسندگان

ویدا حجتی

گروه زیست شناسی، واحد دامغان، دانشگاه آزاد اسلامی، دامغان، ایران

کیمیا خسرونژاد

گروه زیست شناسی، واحد دامغان، دانشگاه آزاد اسلامی، دامغان، ایران

نازیلا وحیدی

گروه زیست شناسی، واحد دامغان، دانشگاه آزاد اسلامی، دامغان، ایران