مقایسه و اثرسنجی روش های شناسایی نقاط پرتصادف بر اساس عملکرد ترافیکی راه های برون شهری

با توجه به محدودیت امکانات و منابع، شناسایی بخشهایی از راه که دارای ریسک بالا در تصادفات میباشند، اولین گام برای دستیابی به موفقیت در مدیریت ایمنی راه است. در روند شناسایی نقاط پرتصادف، سه روش اصلی مورد استفاده قرار میگیرند: روشهای مشاهداتی، روشهای خوشه بندی، و روشهای پیشبینی تصادف. مطالعات و مقالات متعددی در رد یا تایید هر یک از این روشها نوشته شده است. به رغم آنکه مشخصات راه (مانند سرعت، متوسط ترافیک روزانه) میتوانند بر دقت و موفقیت هر روش، بسیار موثر باشند، اما این مقالات اغلب بر روی یک جنبه از ویژگی راه ها تمرکز دارند. مهمترین سوالی که در این رابطه می بایست پاسخ داده شود، این است که کدام روش برای کدام دسته از راه ها مناسب است این سوال میتواند با مقایسه و اعمال روشهای متفاوت بر انواع راه ها پاسخ داده شود. این مقاله، به مقایسه دو روش متفاوت مورد استفاده برای شناسایی نقاط پرتصادف یعنی پروتکلهای پنجره لغزان و بیزین تجربی، در دو دسته از راه ها با سرعت متوسط متفاوت می پردازد. نتایج، برتری استفاده از روش پنجره لغزان در راه های با سرعت بالا و ضعف آن در راه های با سرعت پایین را نشان میدهد؛ همچنین ضعف روش بیزین تجربی در راه های با سرعت بالا را نیز شامل میگردد. روش تحقیقی این مطالعه از نوع کتابخانهای میباشد و بر مبنای مقایسه داده های تصادفات ثبت شده در جاده قدیم تهران – قم(با سرعت مجاز 95 کیلومتر بر ساعت) و آزادراه تهران – قم(با سرعت مجاز 120 کیلومتر بر ساعت) انجام شده است. مطابق نتایج بهدست آمده، روش پنجره لغزان در شناسایی نقاط پرتصادف در محور آزادراه تهران – قم، در %75 موقعیتها موفق عمل کرده است و در محور جاده قدیم تهران – قم نیز در %55 موارد، عملکرد مطلوبی داشته است. همچنین روش بیزین تجربی، در محور آزادراه تهران – قم، در %65 موارد عملکرد موفق داشته است که این مقدار در محور جاده قدیم تهران – قم به %35 کاهش مییابد.

کلیدواژه ها:

نقاط پرحادثه ، اثرسنجی ، پنجره لغزان ، روشهای شناسایی نقاط پرتصادف