بررسی ارتباط تمایزیافتگی خود و رابطه آن با دلبستگی در میان افراد 25 تا 40 سال شهر تهران

با توجه به اهمیت سنجش میزان تمایزیافتگی خود به عنوان یکی از متغیرهای اصلی مباحث روانشناسی و علوم تربیتی و لزوم سنجش میزان پایایی و اعتبار پرسشنامه های موجود در این حوزه و اهمیت سنجش رابطه آن با متغیرهایی مانند سبک های دلبستگی، این پژوهش با هدف بررسی ویژگی های روانسنجی پرسشنامه تمایزیافتگی خود و رابطه آن سبک های دلبستگی انجام پذیرفته است. این پژوهش از نوع توصیفی بوده و به روش همبستگی انجام شده است. جامعه آماری مورد نظر در این پژوهش شامل تمامی افراد 25 تا 40 سال بوده و حجم نمونه 400 نفر تعیین شد. نتایج نشان داد، پرسشنامه تمایزیافتگی خود نه تنها نسبت به زمان پایدار بوده و قابلیت اجرا در زمان های مختلف به منظور سنجش میزان تمایزیافتگی خود را دارا می باشد بلکه گویه های پرسشنامه با 4 شاخص اصلی در نظر گرفته شده برای آن (واکنش هیجانی، موقعیت من، گسلش عاطفی و آمیختگی با دیگران) دقیقا مفهوم تمایزیافتگی خود را می سنجند و از ساختار عاملی مناسبی برخوردار بوده که دیگر شاخص های تمایزیافتگی خود قابل تقلیل به این 4 شاخص می باشند. همچنین نتایج پژوهش نشان داد که بین تمایز یافتگی خود و دبستگی رابطه وجود دارد.

کلیدواژه ها:

ویژگی های روانسنجی ، سبک های دلبستگی ، تمایزیافتگی خود