تاثیر برنامه تمرینات مقاومتی درمانده ساز بر قدرت عضلات و ترکیبات بدن نوجوانان پسر با گونه های پیکری متفاوت

تمرین مقاومتی منظم، موجب تغییرات یا سازگاریهای ساختاری و فیزیولوژیکی در بدن میشود که سطح سازگاری، می تواند به عوامل مختلفی از جمله نوع گونه پیکری افراد وابسته باشد. هدف از تحقیق حاضر بررسی اثر 12 هفته تمرینات مقاومتی درمانده ساز بر قدرت موضعی عضلات و ترکیبات بدن نوجوان پسر با گونه های پیکری متفاوت است. پژوهش حاضر، نیمه تجربی از نوع علی مقایسه ای می باشد. تعداد 44 نفر پسر نوجوان با سن تقویمی15 تا 17 سال از میان 94 نفر داوطلب که صفات ثانویه جنسی مردانه را دارا بودند، بر اساس اندازه گیری چربی تحت جلدی و تعیین نوع گونه پیکری بر اساس جدول هیث و کارتر انتخاب شدند(هر گروه گونه پیکری11 نفر و گروه کنترل 11 نفر)، پس از سنجش قدرت عضلات بالاتنه و پایین تنه نمونه ها از طریق آزمون 1RM و سنجش عوامل ترکیبات بدنی شامل: BMI،PBF، WHR، SMM آزمودنی ها، گروه های تجربی به مدت 12 هفته تمرینات مقاومتی را انجام داده و در پایان هفته چهارم، هشتم و دوازدهم مجددا آزمون های قدرت عضلات بعمل آمد و در انتهای دوره تمرین آزمون ترکیبات بدن مجددا تکرار شد. از آزمون های آماری تحلیل واریانس با اندازه گیری های مکرر و آزمون تعقیبی توکی برای بررسی تغییرات قدرت بین گروه ها استفاده شد و از آزمون t گروه های زوجی برای بررسی تغییرات ترکیب بدن استفاده شد. نتایج نشان داد که انجام تمرینات مقاومتی درمانده ساز باعث تغییرات معنی داری در قدرت هر سه گروه تمرینی شد (p<0.05) با این حال آزمون تعقیبی توکی نشان داد که با وجود اینکه قدرت عضلات گروه لاغر پیکر بیشترین افزایش و گروه عضله پیکر کمترین افزایش تغییرات قدرت را داشتند ولی تفاوت معنی داری میان گروه ها مشاهده نشد(p> 0.05). همچنین نتایج آزمون آماری t گروه های زوجی نشان داد که تمرینات مقاومتی باعث کاهش میزان PBF و WHR گروه فربه پیکر و نیز باعث افزایش BMI و SMM گروه لاغر پیکر شد، با این حال تغییر معنی داری در ترکیبات بدن گروه عضله پیکر و کنترل مشاهده نشد(P> 0.05). بر اساس نتایج تحقیق، توسعه قدرت در گروه عضله پیکر بدون ایجاد تغییر معنی داری در ترکیب بدن نوجوانان پسر حاصل شد که نمایانگر نقش مهم هماهنگی های عصبی عضلانی در نتیجه تمرینات مقاومتی می باشد، ولی از آنجا که گروه لاغر پیکر بیشترین افزایش را در توسعه قدرت نشان داد و شاهد افزایش بافت عضلانی در این گروه بودیم به نظر می رسد که در این گروه علاوه بر فاکتور هماهنگی عصبی عضلانی، نقش هایپرتروفی عضلانی نیز نقش مهمی درافزایش قدرت داشته است.

کلیدواژه ها:

تمرینات مقاومتی ، قدرت عضلانی ، ترکیب بدن ، گونه پیکری