تاثیر یک دوره تمرین مقاومتی و مصرف کافئین بر سطح سرمی آنزیم سوپراکسید دیسموتاز مردان غیرفعال مبتلا به دیابت نوع 2

زمینه و هدف : هدف از پژوهش حاضر، بررسی تاثیرهشت هفته تمرین مقاومتی و مصرف کافئین بر SOD مردان غیرفعال مبتلا به دیابت نوع 2 شهرستان همدان بود.روش تحقیق: روش نیمه تجربی بود.بدین منظور 32 آزمودنی (با میانگین قد 7/20±169/92 سانتی متر، وزن 6/34±82/41کیلوگرم ، سن 5±50 سال و محدوده قند خون 150-200میلی گرم در دسی لیتر به صورت هدفمند و در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی به چهار گروه، کافئین، تمرین مقاومتی ، تمرین مقاومتی با مصرف کافئین و گروه کنترل قرار گرفتند. آزمودنیهای گروه کافئین روزانه سیصد میلی گرم کافئین را به مدت 8 هفته دریافت کردند. گروه کنترل از دارونما استفاده کردند.آزمودنیهای گروههای تمرین یک پروتکل تمرین مقاومتی پیشرونده را که شامل هشت هفته (سه جلسه در هفته) و جلسه ای هشت حرکت را با شدت 65-80 درصد 1RM اجرا کردند. قبل و 48 ساعت بعد از هشت هفته تمرین، نمونه های خونی از ورید پیش آرنجی جمع آوری شد. تجزیه و تحلیل آماری داده ها از طریق آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر و آزمون تعقیبی توکی در سطح معناداری α≤0.05 توسط نوم افزار SPSS نسخه18 انجام گرفت.یافته ها: شاخص سوپراکسیددیسموتاز پس از هشت هفته تمرین مقاومتی، مصرف مکمل کافئین، تمرین مقاومتی و مصرف مکمل کافئین افزایش معنی داری نشان داد اما در گروه کنترل تفاوت معناداری نشان نداد.نتیجه گیری: با توجه به تاثیر تمرینات مقاومتی بر میزان سوپراکسیددیسموتاز پیشنهاد می شود از این نوع تمرینات جهت تقویت سیستم ایمنی و حفظ توده عضلانی در افراد مبتلا به دیابت نوع دو استفاده گردد.همچنین با توجه به تاثیر مکمل کافئین بر سیستم آنتیاکسیدانی درونی مخصوصا سوپراکسیددیسموتاز، می توان از مکمل کافئین جهت بهبود سیستم آنتی اکسیدانی در بیماران مبتلا به دیابت نوع دو بهره برد.

کلیدواژه ها:

تمرین مقاومتی ، مصرف کافئین ، سوپراکسیددیسموتاز ، دیابت نوع 2 ، مردان غیرفعال