سید محمد جواد دلاوری - دانشجوی کارشناسی مهندسی عمران، دانشگاه صنعتی بیرجند، بیرجند، ایران
هاشم جهانگیر - دانشجوی دکتری سازه، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران
محمد حسن دانشور خرم - دانشجوی دکتری سازه، دانشگاه علوم و تحقیقات اصفهان، اصفهان، ایران

امروزه با توجه به استانداردهای موجود برای استفاده از سنگدانه های طبیعی در بتن و عدم امکان دسترسی، این ماده در حال کمیاب شدن و هزینه بر شده است. از طرف دیگر، سالانه تعداد زیادی لاستیک فرسوده در دنیا تولید می شوند. لاستیک های فرسوده دیر تجزیه شده و مشکلات زیادی برای دفع و از بین بردن آنها وجود دارد. در این مقاله تلاش شده است نتیجه های چندین پژوهش که در آنها از دور ریزهای لاستیکی به عنوان بخشی از سنگدانه های مورد نیاز بتن استفاده شده است مورد ارزیابی قرار می گیرند و مقاومت فشاری بتن حاوی این مواد در دو حالت خورده لاستیک و پودر لاستیک مقایسه شده اند. از میکرو سلیس و نانو سیلیس نیز برای افزایش مقاومت فشاری نمونه ها بهره گرفته شده است. نتیجه های ارزیابی نشان میدهند که اضافه کردن ضایعات لاستیک در بتن باعث بهبود جذب انرژی،کاهش ترکخوردگی و امکان تغییرشکل بهتر آن شده است. از طرف دیگر، در نمونه های حاوی نانو سیلیس در مقایسه با نمونه های حاوی میکرو سیلیس، مقاومت فشاری بیشتری مشاهده شده است. نانو سیلیس به دلیل اندازهی کوچکتر میتواند با پر کردن خلل و فرج باقیمانده در بتن، باعث بهبود مقاومت آن شود و به عنوان یک مکمل در ساخت به کار رود

مقاومت فشاری، خورده لاستیک، پودر لاستیک، میکروسیلیس، نانو سیلیس