مجید امین افشار - استادیار، دانشگاه بین المللی امام خمینی (ره) قزوین، ایران
شیما قربان پور - دانشجوی کارشناسی ارشد، مهندسی عمران گرایش سازه، دانشگاه بین المللی امام خمینی (ره) قزوین، ایران

به کار گرفتن و استفاده از ابزار های مختلف کنترل سازه در برابر زلزله، به منظور رسیدن به هدف کاهش خطرات زمین لرزه، همواره به عنوان روشی کاربردی، مورد توجه قرار گرفته است. ساختمان هایی که در مجاورت یکدیگر هستند؛ تحت تحریکات لرزه ای در معرض ضربه زدن به یکدیگر قرار دارند. در طول زمین لرزه های اخیر، مشاهده شد که این ضربه زدن سازه ها به یکدیگر در میان ساختمان های مجاور و متصل، موجب آسیب های قابل توجه سازه ای خواهند شد. به منظور بررسی این مشکل، کاربرد ابزار مختلف کنترل، با راهبردهای مختلف کنترل برای سازه های متصل، توسط محققان بررسی شده است. مطالعه ی پیش رو، عملکرد سازگار دو راهبرد کنترل شامل میراگر MR جداساز الاستومری تحت عناوین مدل یک و مدل دو، پیشنهاد شده است. مدل یک تنها شامل یک MRدر تراز بام سازه ی کوتاه تر و طبقه ی هم ترازش از سازه ی مجاور بوده و در مدل دو تمامی طبقات مقابل هم توسط میراگر MR به یکدیگر متصل می باشند. نتایج مطالعات عددی گویای این نتیجه بود که مدل یک در کنترل پاسخ لرزه ای سیستم، کارایی بیشتری از مدل دو دارد. به منظور مشاهده نتایج این روش برای مثالی عددی با استفاده از دو سازه و زمین لرزه ای حقیقی به نام السنترو انجام گرفته است و در آخر با بررسی چند معیار نتیجه ی آزمایش مشخص و به روشنی مشاهده گردیده است

کنترل لرزه ای، میراگر MR جداساز پایه، سازه های مجاور