ارزیابی روش های انرژی کرنشی مودال و ضریب آسیب انحنا برای شناسایی خسارت ناشی از زلزله در تکیه گاه پل های دارای قوس در پلان

شناسایی آسیب های سازه ای با استفاده از بررسی الگوی تغییرات مشخصات مودال در پایش وضعیت پل ها دارای اهمیت فراوانی است. چالش عمده در این مسیر آن است که خسارت عموما یک پدیده موضعی می باشد و ممکن است اثرات مهمی بر پاسخ های دینامیکی سازه در فرکانس های پایین نداشته باشد. در این تحقیق برای نخستین بار از روش های انرژی کرنش مودال DI و ضریب آسیب انحناء CDF برای شناسایی آسیب تکیه گاهی پل های دارای قوس در پلان استفاده شده است. برای این منظور ابتدا آسیب های محتمل حاصل از زلزله در تکیه گاه پل های دارای قوس در پلان تعیین و سپس با استفاده از روش المان محدود مشخصات مودی یک پل با زاویه قوس مرکزی 90 درجه عرشه قبل و بعد از خسارت استخراج شده است. از معیار اطمینان مودی MAC برای تعیین همبستگی مودها استفاده شده است. اثر مودهای انتخابی بر دقت شاخص های DIوCDF نیز از مواردی است که مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج نشان می دهد که آسیب های تکیه گاهی سبب ظهور مودهای ارتعاشی جدید در پل مورد بررسی شده اند و بوجود آمدن این مودها موید آسیب از نوع تکیه گاهی است . با حذف مودهای نو ظهور با استفاده از شاخص MAC همچنین حذف مودهای پیچشی حاصل از انحناء عرشه می توان با دقت بسیار مناسبی از شاخصهای DIوCDF برای شناسایی آسیب های تکیه گاهی استفاده نمود

کلیدواژه ها:

شناسایی آسیب تکیه گاهی ، پل دارای قوس در پلان ، انررژی کرنشی مودال ، ضریب آسیب انحناء