ارزیابی روابط احساس گناه با علائم وسواسی نوجوانان با میانجی گری خودشفقت ورزی از طریق مدلسازی معادلات ساختاری

این پژوهش با هدف ارزیابی روابط احساس گناه با علائم وسواسی نوجوانان با میانجی گری خودشفقت ورزی از طریق مدلسازی معادلات ساختاری انجام شد. پژوهش توصیفی از نوع همبستگی مبتنی بر روش مدل یابی معادلات ساختاری به طور خاص معادلات رگرسیونی بود. جامعه پژوهش حاضر را تمامی دانش آموزان مقطع متوسطه دوم شهر گرگان در سال تحصیلی 1397- 98 تشکیل می دهند که تعداد کل دانش آموزان 12791 نفر بود که در مجموع 253 نمونه به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب شدند. ابزارهای گردآوری داده ها شامل، پرسشنامه احساس گناه کوگلر و جونز ، پرسشنامه وسواس فکری عملی مادزلی و پرسشنامه شفقت خود فرم– کوتاه بودند. یافته ها نشان داد روابط معنا داری بین احساس گناه و خودشفقت ورزی با علائم وسواسی نوجوانان وجود داشت. همچنین متغیرهای احساس گناه و خودشفقت ورزی بر علائم وسواسی نوجوانان اثر مستقیم معنادار دارند و مسیر غیر مستقیم با میانجی گری خودشفقت ورزی تایید گردید. نتایج این پژوهش بر ضرورت نقش رفتارهای نوجوانان به توجه به خود بر سطح احساس گناه تجربه شده تاکید نمود که می تواند دلالت های کاربردی برای درمان گران و مشاوران در جهت کاهش احساس گناه در رفتار های وسواسی ارایه دهد.

کلیدواژه ها:

علائم وسواسی نوجوانان ، خودشفقت ورزی ، احساس گناه