تحلیل روند و محتوای مقالات منتشر شده در حوزه علم ماکرو ارگونومی در ایران تا سال 1397

ماکروارگونومی یا ارگونومی کلان یک نگرش فنی - اجتماعی بوده که به منظور افزایش درک و فهم سازمان شکل گرفته است. ماکروارگونومی سبب می شود کارکنان بتوانند ارگونومی را به عنوان یک دانش و تکنولوژی فراگیرند و از آن برای حل مشکلات محیط کار استفاده کنند. مطالعه حاضر با هدف بررسی جهت گیری پژوهشی علم ماکروارگونومی در ایران بر مبنای پژوهش های منتشر شده انجام گرفته است. این مطالعه از نوع مروری و به صورت تحلیل محتوا بوده که در سال 1397 بر روی مطالعات انجام شده در زمینه ماکروارگونومی در ایران انجام گرفته است. پایگاه های علمی- پژوهشی فارسی شامل SID ، Magiran , Irandoc . Civilica ، SIC ، Google scholar و بانک اطلاعاتی پایان نامه های علوم پزشکی کشور مورد بررسی قرار گرفتند. بررسی ها با کلید واژه های ماکروارگونومی ، ارگونومی مشارکتی ، ارگونومی با مشارکت ، ارگونومی کلان ، ارگونومی جامع و ارگونومی سازمانی انجام شد. آمار توصیفی برای یافتن نتایج استفاده گردید. همچنین ارزیابی کیفی مطالعات توسط نویسندگان انجام شد. 64 مقاله در بین سال های 1379 تا 1397 وارد مطالعه شدند. مطالعات به دو شیوه توصیفی- تحلیلی و مداخله ای انجام شده بود. مداخلات ماکروارگونومیکی در تمامی پژوهش ها نتایج مثبتی را نشان داده اند. با این حال رویکرد مشارکتی در کشور ما کمرنگ بوده و ماکرو ارگونومی آن چنان که باید جایگاه واقعی خود را پیدا نکرده است. این کار بیش از پیش توجه به انجام پژوهش های جامعه نگر را در سطح دانشگاه طلب می کند.

کلیدواژه ها:

ارگونومی جامع ، ارگونومی سازمانی ، ارگونومی کلان ، ارگونومی مشارکتی ، ماکرو ارگونومی