ارزیابی میزان شیوع اختلالات اسکلتی– عضلانی و ارتباط آن با میزان بارکاری و خستگی شغلی درکارمندان اداری یک شرکت خدمات ارتباطی

سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 457

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

BEMED03_001

تاریخ نمایه سازی: 5 تیر 1398

چکیده مقاله:

زمینه و هدف : مطالعه حاضر با هدف ارزیابی شیوع اختالالت اسکلتی- عضلانی و تعیین رابطه همبستگی آن با بار ذهنی و خستگی شغلی کارمندان اداری در یک صنعت خدمات ارتباطی در تهران انجام شده است. مواد و روش ها : در این مطالعه که بر روی 94 نفر از کارکنان اداری یک صنعت خدمات ارتباطی انجام گرفت، به منظور ارزیابی نیازهای فیزیکی و روان شناختی شغل از پرسشنامه محتوای شغلی( JCQ )استفاده گردید. پرسشنامه نوردیک برای بررسی شیوع اختالالت اسکلتی- عضلانی در اندام های مختلف بدن و روش ارزیابی سریع تنش اداری(ROSA )برای بررسی ریسک فاکتورهای ایستگاه های کاری مورد استفاده قرار گرفتند. همچنین بارکار ذهنی شرکت کنندگان از طریق پرسشنامه ی شاخص بار ذهنی کار ناسا (NASA_TLX ) و خستگی شغلی با پرسشنامه سوئدی SOFI ارزیابی شد. یافته ها : بیشترین میزان درد و ناراحتی در گردن(65%/94) و زانو ها(60%/63) تعیین گردید. %71 از افراد تحت مطالعه در سطح ریسک هشدار و رضورت انجام مداخلات ارگونومی قرار داشتند. ارتباط بین بار ذهنی کار و مقیاس های آن با اختالالت اسکلتی-عضلانی معنا دار معین گردید( p<0/05 ،r=0/96 )همچنین ارتباط بین خستگی شغلی و هر یک از مقیاس های آن با اختلالات اسکلتی- عضلانی در متام موارد معنی دار بودند( 0P/001.<) نتیجه گیری: نتیجه مطالعه اخیر رابطه بین شیوع اختلالات اسکلتی عضلانی در محیط شغلی اداری با عوامل میزان بار ذهنی کار و خستگی شغلی خلاصه می شود. بطوریکه هر چه بار ذهنی کار و خستگی شغلی بیشرت باشد، شیوع اختلالات مذکور مشهود خواهد بود.

نویسندگان

بهنام حق شناس

کارشناس ارشد، گروه مهندسی بهداشت حرفه ای، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران

سمیه فرهنگ دهقان

استادیار، گروه مهندیس بهداشت حرفه ای، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران

فهیمه حاجی اسماعیل حجار

کارشناس ارشد ، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات، تهران، ایران

ایوب قنبری سرتنگ

کارشناسی ارشد، گروه بهداشت حرفه ای، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران;