دستورکار طراحی شهری معطوف به اجرای زنده موسیقی در خیابان؛ خیابان برادران مظفر تهران

امروزه نقش صدا بعنوان یکی از عوامل اثرگذار در احساس افراد نسبت به مکان های مختلف (حس مکان) کاملا نادیده گرفته شده است. مطالعات مختلف نشان می دهد که وجود منظر صوتی مطلوب میتواند به سلامتی در ابعاد مختلف جسمی و روانی افراد منجر شود. این مطالعه با هدف تدوین چارچوب مفهومی معطوف به ارتقا منظر صوتی خیابان که بتواند ماوای اجرای زنده در فضاهای شهری تهران که عمدتا سرزنده نیستند برمبنای مطالعات کتابخانه ای و مطالعات میدانی بپردازد. در این راستا پیشینه نظری و پیشینه عملی همراه با تجارب اجرای زنده نگارنده به تدوین چارچوب مفهومی این مطالعه منجر شده است.محصول نهایی رسیدن به دستورکار طراحی شهری معطوف به اجراهای فضاهای زنده در خیابان برادران مظفر بوده است که با هدف بهبود کیفیت شنیداری، افزایش لذت و آسایش در عابران، گردهمایی هنرمندان و ایجاد گذر هنرمندان که میتواند به ایجاد فضای شهری زنده در تهران کمک کند. طراحی انجام شده براساس اهداف مطالعه، شناسایی عوامل تاثیرگذار برای اجرای موسیقی زنده در فضاهای شهری و ارائه دستورکار طراحی شهری معطوف اجرای زنده محدوده خیابان برادران مظفر و نیز سرزنده سازی گذر و همچنین افزایش حضور مردم و فعالیت های آنها با تمرکز بر پیاده مدار بودن و افزایش فرصت انتخاب فعالیت و رفتار مردم و ایجاد گذری برای حضور هنرمندان مختلف رشته های هنری به واسطه اجرای موسیقی خیابانی می باشد. لازمه این مطلوب، تدوین اصول طراحی در خیابان برادران مظفر در قالب ابزار دستور کار طراحی شهری این امکان را فراهم خواهد آورد تا ضمن برقراری ارتباط با اسناد بالا دست به عنوان آخرین گام شهری( غیر معماری)، هدایت کننده معماران، طراحان شهری و ذی مدخلان در شهر تهران در نیل به حفظ هویت کالبدی، معنایی و فعالیتی آنها باشد،که در مقیاس 1:500 در لایه های کاربری زمین، دسترسی و حرکت، منظر شهری، استخوان بندی فضاهای همگانی و فرم کالبدی طراحی شده است.

کلیدواژه ها:

طراحی شهری ، اجرای زنده موسیقی ، فضای شهری ، دستورکار طراحی شهری ، تهران