بررسی ارجاع گفتمانی در متن رمان آتش خاموش

زبان یک ابزار مهم ارتباطی و بازتاب دهنده فرهنگ مردم است. ساختار یک زبان نحوه نگرش گویندگان آن زبان به جهان را مشخص می کند. ارجاع گفتمانی، یک فرآیند پویای زبان است و یکی از ویژگی های مهم کاربرد زبان می باشد که تحت تاثیر ساخت اطلاعی بر صورت ساخت واژی جمله بوجود می آید و به این موضوع می پردازد که گوینده یا نویسنده صورت لفظ های ارجاعی مختلف را بر چه اساسی انتخاب می کند. در این مقاله ارجاع گفتمانی با توجه به متن داستانی کتاب آتش خاموش اثر سیمین دانشور، بررسی شده است. روش این پژوهش توصیفی-تحلیلی، کتابخانه ای و آماری است. نتایج این پژوهش نشان می دهد که فاعل و مفعول مستقیم جملات اصلی، مرجع را در مرکز توجه قرار می دهند؛ در حالی که عناصر موجود در بند وابسته و عبارت های حرف اضافه ای این چنین نیستند.

کلیدواژه ها:

تحلیل متن ، زبان ، ساخت اطلاعی ، ارجاع گفتمانی