بررسی حقوقی و سیاسی دولت ها از آژانس بین المللی انرژی هسته ای واستفاده صلح آمیزازانرژی هسته ای ازمنظرحقوق بین الملل

هدف این پژوهش همکاری های بین المللی درزمینه انرژی هسته ای به پیدایش اسناد حقوقی وسیاسی الزام آور وقواعد واستانداردهای توصیه ای غیرالزام آورومشورتی زیادی منجرگردیده است می باشد. این اسناد وقواعد براموری چون ایمنی هسته ای، حمایت دربرابراشعه،مدیریت زباله های هسته ای، برنامه ریزی وکمک اضطراری،نقل وانتقال موادرادیواکتیو، مسئولیت مدنی ناشی ازخسارت هسته ای،حمایت فیزیکی ازموادهسته ای،حملات مسلحانه علیه تاسیسات هسته ای وبالاخره نظارت ها،بازرسی هاوراستی آزمایی هایآژانس بین الملل انرژی هسته ای حاکم می باشد.ازمهم ترین اسنادفوق الذکرونهادهای فعال دراین موردمی توان به موارد زیراشاره کرد: اساسنامه آژانس بین المللی انرژی اتمی،کمیته سازمان ملل متحددر موردآثاراشعه اتمی، سازمان بهداشت جهانی،سازمان بین المللی کار،آژانس انرژی هسته ای،سازمان همکاری اقتصادی وتوسعه اروپا، کنوانسیون 1960 پاریس درمورد مسئولیت شخص ثالث درزمینه انرژی هسته ای،معاهده ممنوعیت سلاح های هسته ای درآمریکای لاتین،معاهده عدم گسترش سلاح های هسته ای،کنوانسیون بین المللی امنیت هسته ای 1994 ،قطعنامه سال 1992 مجمع عمومی سازمان ملل متحد درمورداصول مربوط به منابع نیروی هسته ای در ماورای فضاومعاهده 24 سپتامبر 1996 درمورد ممنوعیت کامل آزمایش های هسته ای که هنوزلازم الاجرانشده است.پیدایش وتاسیس آژانس برای پاره ای از دولت ها، فرصتی برای توسعه پایدار و برای پاره ای دیگرتهدید و ویرانگرا است.برایفرصت سازی وتهدید زدایی چه راهکارهایی وجودداشته و دارد حال بااین وجود میزان قدرتمندی دولت ها درکشمکش استفاده از انرژی هسته ای بسیار مهم است.به ویژه اگربدگمانی مبنی بر سوءاستفاده وجود داشته باشد.باید همچنین درنظرداشته باشدکه اختلافات سیاسی بایدبه طور کلی توسط طرفین دعوابرطبق مقررات اساسنامه دیوان بین المللی دادگستری به دیوان مزبور ارجاع گرددویک ارزیابی شتابزده ممکن است این نتیجه حاصل شودکه شورای امنیت یک ارگان سیاسی است.

کلیدواژه ها:

انرژی هسته ای ، اساسنامه آژانس بین المللی انرژی اتمی ، مجمع عمومی سازمان ملل متحد ، شورای امنیت