حکم شبیه سازی انسان از منظر منابع فقه

فقهای اسلامی شبیه سازی انسان راحرام می دانند شبیه سازی انسان درفقه اسلامی به عنوان ابزاری برای تضعیف اعتقادات مذهبی، دخالت در آفرینش خداوندی، هتک حرمت انسان، آشفتگی زندگی خانوادگی و گسست در نسب انسانی قلمداد شده است. بنابراین (مسیحیت کاتولیک و مسلمانان) شبیه سازی را به مثابه تولد انسان نامشروع تلقی می کنند. با این حال برخی بر این باورند که شبیه سازی انسان چیزی معادل سر هم بندی کردن طبیعت است،. هدف از این پژوهش تبیین وبررسی حقایق ضروری درمورد شبیه سازی انسان است.پردازش به این مهم علاوه از احکام فقهی، درحوزه اخلاق نیز چالش برانگیز است.روش وشیوه این تحقیق ضمن توصیفی بودن ،یاری ستاندن از مطالعه کتابخانه ای است ودر تحلیل مفردات موضوعازفقه وحقوق وکلام واخلاق دینی بهره می برد.

کلیدواژه ها:

شبیه سازی ، فقه ، منابع فقه ، حکم ، انسان