مهدی بشری سه قلعه - دانشجوی دوره مشترک دکتری علوم و مهندسی آبخیزداری دانشگاه تربیت مدرس و
علی افضلی - کارشناس مرکز تحقیقات بین المللی بیابان دانشگاه تهران، ایستگاه پژوه

مطالعه هیدرولوژی آبهای سطحی یکی از مهمترین بخشهای پایه را در طرحها و پروژه های مرتبط با منابع آب تشکیل می دهد. در این گونه مطالعات برآورد آبدهی و میزان روانآب در حوزههای آبخیز فاقد آمار همواره از دغدغههای اصلی آبخیزداران بودهاست. لذا تحقیق حاضر تلاش نمود تا با مطالعه و مقایسه روشهای مختلف برآورد آبدهی و روانآب در حوزه آبخیز ملهمیر بوشهر به عنوان نمونه، توانایی روشهای مختلف در برآورد این متغیرها را ارزیابی نماید. این امر با استفاده از روابط دبی- سطح، نقطهای و روشهای تجربی با استفاده از آمار 30 ساله دبی صورت گرفت. نتایج تحقیق نشان داد که روشهای خوزلا و جاستین برآورد بالایی را از مقادیر آبدهی بدست میدهند. روش نقطهای نیز بهدلیل تخمین برابر در واحدهای مختلف هیدرولوژیکی نمیتواند منطقی باشد و نهایتا اینکه روش کمیتۀ تحقیقات کشاورزی هندوستان نسبت به سایر روشها مقادیر تخمینی قابل قبولتری را در حوضه مطالعاتی ارایه نمودهاست.

برآورد آبدهی، روشهای تجربی، حوزه آبخیز ملهمیر، استان بوشهر