تکامل ریزمدارهای نورونی نئوکورتکس انسان و ارتباط آن با بروز ظرفیت های شناختی مرتبط با هنرو مذهب

تکامل دستگاه عصبی اولیه در طی میلیون ها سال منجر به تنوع گسترده ای از مغز ها گردیده است که هرکدام دارای ظرفیت های رفتاری منحصر بفرد می باشند.در این بین رشد و تکامل سیستم عصبی انسان از سایر موجودات به دلیل ظرفیت های خارق العاده رفتاری و شناختی بیشتر مورد توجه قرار گرفته است. از جمله ظرفیت های شناختی منحصر بفرد گونه انسانی می توان به خلق و درک هنر و همچنین گرایش به مذهب در انسان دانست که در سایر گونه های جانوری مطلقا به چشم نمی خورد. نکته قابل توجه در مورد ویژگی های شناختی آنست که هنر و مذهب از منظر اصل داروینیسم بعنوان نیازهای اولیه و حیاتی بقاء محسوب نمی شوند. بدیهی است رسیدن به چنین ظرفیت شناختی مستلزم تکامل کمی خاص در سیستم عصبی مرکزی می باشد. تا مدتها مشخصات کمی ماکروسکوپیک از جمله اندازه، تغییرات الگوی جیروس زایی و وزن مغز انسان در مقایسه با سایر گونه های انسان نما و شبه انسانی بعنوان عامل اساسی و تعیین کننده در پیچیدگی رفتاری در نظر گرفته می شد اما این رویکرد با چالشهای مهمی مواجه گردیده است. مقاله حاضر به بررسی ارتباط بین ظرفیت های شناختی مانند هنر و مذهب در انسان جدید و ارتباط محتمل آن با شکل گیری ریزمدارهای عصبی سلول های بین نورونی وابسته به گابا و تغییرات سیناپسی می پرازد.

کلیدواژه ها:

نئوکورتکس ، تکامل ، ریزمدار نورونی ، هنر ، مذهب