فاطمه حیدری - گروه علوم تشریح، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی قم، قم، ایران
فائزه طهماسبی - کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشکده پیراپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی قم، قم، ایران
محسن اسلامی فارسانی - گروه علوم تشریح، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی قم، قم، ایران
شیما آب آب زاده - گروه علوم تشریح، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی قم، قم، ایران

وجود دندان اسیای چهارم در انسان های امروزی پدیده بسیار نادری است در حالی که در انسان های اولیه شیوع بیشتری داشته است. بیش دندانی حالتی در دهان است که با وجود تعداد دندان های بیشتر مشخص می شود. وجود بیش دندانی در انسان امروزی، با پیامدهایی همراه است که باید مورد توجه قرار گیرد.مواد و روش ها:این مطالعه مروری با بررسی سیستماتیک مقالات موجود در پایگاه های علمی Pubmed، Science direct بدست آمد. 350 مقاله از سال های 1980 تا 2018 مورد بررسی قرار گرفتند و 35 مقاله انتخاب و بررسی شدند.بحث و نتیجه گیری: در گذشته، دندان های عقل به راحتی به سمت فضای خالی حرکت کرده و به اجداد ما اجازه دادند که غذای خود را بجوند. از آن زمان دندان های آسیای بزرگ سوم در تمام عمر باقی ماندند. امروزه این دندان ها به عنوان ارگان های در حال تحلیل در نظر گرفته می شوند که با پیشرفت تکامل، از کار افتاده شده اند و به صورت تصادفی با استفاده از رادیوگرافی، مشخص می شوند. دندان آسیای بزرگ چهارم و دندان پیش لترال شایعترین نوع بیش دندانی می باشد. دندان های اضافی ریسک ابتلا به شرایط پاتولوژیکی نظیر آملوبلاستوما، کیست ها و فیستول فولیکولار را افزایش می دهند و با انواع مختلفی از شرایط یا سندرم ها همراه است لذا ضروری است که دندانپزشکان در راستای درمان دقیق تر، به این مساله توجه نمایند.

بیش دندانی، دندان آسیای چهارم