مروری بر اثر باکتری های پروبیوتیک بر آپاپتوز سلول های سرطانی کولون

سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 1,044

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

RCMED01_167

تاریخ نمایه سازی: 3 تیر 1398

چکیده مقاله:

سابقه و هدف: پروبیوتیک به میکروارگانیسم های مفیدی گفته می شود که اگر به صورت کافی مصرف شوند، دارای فوایدتغذیه ای و بهداشتی خواهند بود. در سال های اخیر، تحقیقاتی در زمینه استفاده از پروبیوتیکها در پیشگیری، کنترل و حتیدرمان سرطانهای مختلف، به خصوص سرطان دستگاه گوارش انجام شده است. هدف از این بررسی مروری نظام مند بر مطالعاتانجام شده در بررسی اثر پروبیوتیکها بر القای آپاپتوز در سلولهای سرطانی کولون و ارتباط آن با درمان سرطان می باشد.روش جستجو: در این مطالعه مروری سیستماتیک، مقالات مرتبط با استفاده از پایگاه های اطلاعاتی Science ،PubMed, SID ،Direct و موتور جستجوگر google scholar با کلید واژه های پروبیوتیک، سرطان، آپاپتوز و پیشگیری، بین سال های 2008 تا 2018 جستجو و از بین 20 مقاله 15 مطالعه کارآزمایی بالینی مورد استفاده قرار گرفت. از نظر نوع میکرواورگانیسم پروبیوتیک، میزبان مورد نظر و همچنین مطالعات آزمایشگاهی انجام شده تفاوتهایی در مقالات مشاهده شد.یافته ها: تحقیقات نشان داد که میکرواورگانیسم های پروبیوتیک می توانند اثرات مضر حاصل از عوامل سرطانزا را از بین برده وباعث القای آپاپتوز در سلولهای سرطانی شوند Altonsy و همکاران در مطالعه خود به القای مسیر میتوکندریایی آپوپتوز درسلول های کارسینومای کولون انسانی توسط باکتری های لاکتوباسیلوس رامنوسوس و بیفیدوباکتریوم لاکتیس اشاره کردند. درتحقیق دیگری اثر باکتری بیفیدوباکتریوم بیفیدیوم روی سلولهای سرطانی مورد بررسی قرار گرفت که نتایج نشان داد که اینباکتری توانایی مهار رشد سلول های سرطانی کولون را دارد. همچنین تحقیقات دیگر نشان دادند که عصاره باکتری پروبیوتیکلاکتوباسیلوس کازئی می تواند سبب القای آپاپتوز در رده سلولی HT-29 سرطان کولون شود. نتیجه گیری: مطالعات مختلف مهار سرطان توسط پروبیوتیک ها را نشان می دهند. در دهه های اخیر مقاومت به شیمی درمانی افزایش پیدا کرده است و با وجود اثرات ضدسرطانی مفید پروبیوتیک ها، مطالعات مرتبط بر روی انسان محدود بوده است. بنابراین نیاز به برنامه ریزی های بیشتری برای مطالعات بالینی در مورد انسان می باشد تا بتوان از آنها به عنوان یک استراتژی جدید دردرمان سرطان استفاده کرد.

نویسندگان

وحیده پارسایی مهر

دانشجوی دکترای تخصصی میکروبیولوژی، گروه علوم پایه ، دانشگاه آزاد اسلامی واحد اراک، اراک، ایران

نیلوفر رییسی

دانشجوی مامایی، گروه مامایی ، دانشگاه آزاد اسلامی واحد دزفول، دزفول، ایران

مهتاب حافظیان

دانشجوی مامایی، گروه مامایی ، دانشگاه آزاد اسلامی واحد دزفول، دزفول، ایران