تبیین و تشریح رویکرد انتقال حق توسعه (TDR) به عنوان سازوکاری برای حفاظت از بافت های تاریخی
- سال انتشار: 1397
- محل انتشار: کنفرانس بین المللی امنیت، پیشرفت و توسعه پایدار مناطق مرزی، سرزمینی و کلانشهرها، راهکارها و چالش ها با محوریت پدافند غیر عامل و مدیریت بحران
- کد COI اختصاصی: ICSP01_293
- زبان مقاله: فارسی
- تعداد مشاهده: 357
نویسندگان
دانشجوی کارشناسی ارشد برنامه ریزی شهری، گروه شهرسازی، دانشکده معماری، شهرسازی و هنر، دانشگاه ارومیه
استادیار گروه شهرسازی، دانشکده معماری، شهرسازی و هنر، دانشگاه ارومیه
چکیده
یافت های تاریخی شهرها میراث ارزشمند معماری به جای مانده از گذشتگان هستند که در هویت بخشی به حیات شهری در طول تاریخی هستند اگرچه تاکنون تلاش هایی از سوی مدیران و تصمیم گیران جهت حفاظت از آنها صورت گرفته اما معمولا به واسطه عدم انتخاب راهکارهای درست این اقدامات بسیار ناکارآمد بوده اند. یکی از رویکردهای نو در جهت حفاظت از نواحی ارزشمند شهری، رویکرد انتقال حق توسعه (TDR) می باشد؛ این روش در کشورهای توسعه یافته و در دهه اخیر در برخی کشورهای درحال توسعه مورد استفاده قرار گرفته است. رویکرد انتقال حق توسعه برنامه ای برای کاهش یا حذف کلی توسعه فیزیکی در مناطقی که جامعه یا برنامه ریزان خواهان حفاظت آن هستند (مانند بافت های تاریخی) می باشد. این تحقیق با روش توصیفی- تحلیلی انجام شده است و هدف آن تشریح رویکرد انتقال حق توسعه و بررسی الزامات، شرایط و فرایندهای مورد نیاز به منظور اجرای این روش در بافت های بافت های تاریخی جهت حفاظت از آن ها می باشد. نتایج تحقیق نشان داده است که نظات قوی دولت های محلی، تعیین دقیق مناطق ارسال و دریافت، مشارکت مردم در طرح و وجود تقاضای موثر در مناطق دریافت نقش مهمی در موفقیت این روش دارند.کلیدواژه ها
انتقال حق توسعه، مناطق ارسال، مناطق دریافت، بافت های تاریخیمقالات مرتبط جدید
- بررسی عملکرد لرزه ای سازه های بتنی در مقابل حوادث طبیعی همچون زلزله
- بررسی جایگاه هوش مصنوعی در موفقیت مهندسی عمران
- نقش و جایگاه عمران و شهرسازی در ایجاد و توسعه گردشگری شهرهای شمالی
- واکاوی ویژگی های محیط های معماری و شهرسازی در دوران همه گیری ویروس کرونا
- بررسی ویژگی های شهر دوستدارکودک از منظر طراحی فضاهای شهری
اطلاعات بیشتر در مورد COI
COI مخفف عبارت CIVILICA Object Identifier به معنی شناسه سیویلیکا برای اسناد است. COI کدی است که مطابق محل انتشار، به مقالات کنفرانسها و ژورنالهای داخل کشور به هنگام نمایه سازی بر روی پایگاه استنادی سیویلیکا اختصاص می یابد.
کد COI به مفهوم کد ملی اسناد نمایه شده در سیویلیکا است و کدی یکتا و ثابت است و به همین دلیل همواره قابلیت استناد و پیگیری دارد.