بررسی طراحی مجتمع فرهنگی با استفاده از رویکرد معماری سبز (مجتمع فرهنگی شبلی دماوند)

با پیدایش شیوه ای به نام معماری سبز متکی بر درس گرفتن از طبیعت، با هدف ایجاد توازن میان احتیاجات انسان و گستره محیط پیرامون، به صورت عملی تلاش معماران برای انجام وظیفه محوله آغاز شده است. لزوم توجه این پژوهشگران این حوزه به طراحی مجتمع فرهنگی و منطبق کردن این اصول با فرهنگ و نیازهای جامعه و همچنین لزوم آموزش و فرهنگ سازی این اصول برای تمامی فعالان مرتبط با این رشته و همچنین عموم مردم که مشخصا کارفرمایان را تشکیل می دهند، بررسی شده است. هدف این پژوهش، معرفی ساز و کارهای معماری سبز و بهره گیری از آنها در ساخت و ساز مجتمع های فرهنگی می باشد. از این رو پژوهش حاضر با روش توصیفی و گردهم آوری اسنادی اطلاعاتی به بررسی راهکارهایی می پردازد و با بهره گیری از انرژی های طبیعی و تجدید ناپذیر در ساختمان می پردازد و در نهایت نتایج نشان داد که با بهره گیری از روش های ساخت و ساز سبز، ساختمان هایی خواهیم داشت که با منطبق شدن با سایت و اقلیم و در نظر گرفتن تغییر شرایط، تمام نیازهای انرژی خود را از درون سایت تامین می کند و علاوه بر آن با دربرداشتن کلیه سیستم هایی که کارایی حداکثر و راحت را دارا هستند، سلامت اکوسیستم و ترکیب این بناها با طبیعت چنان زیبا خواهد بود که ما را به رویا می کشانند.

کلیدواژه ها:

معماری سبز ، مجتمع فرهنگی شبلی