ارزیابی برون تنی میزان مانایی سلول های بنیادی مزانشیمی مشتق از بافت چربی بر روی داربست سلول زدایی شده عصب سیاتیک متعلق به موش های صحرایی نر هیپرگلیسمیک تیمار شده با بنفوتیامین
عنوان مقاله: ارزیابی برون تنی میزان مانایی سلول های بنیادی مزانشیمی مشتق از بافت چربی بر روی داربست سلول زدایی شده عصب سیاتیک متعلق به موش های صحرایی نر هیپرگلیسمیک تیمار شده با بنفوتیامین
شناسه ملی مقاله: JR_JCT-9-2_008
منتشر شده در شماره 2 دوره 9 فصل در سال 1397
شناسه ملی مقاله: JR_JCT-9-2_008
منتشر شده در شماره 2 دوره 9 فصل در سال 1397
مشخصات نویسندگان مقاله:
لیلا وفادارقاسمی - دانشگاه فردوسی مشهد، دانشکده علوم، گروه زیست شناسی، مشهد، ایران
مرتضی بهنام رسولی - - دانشگاه فردوسی مشهد، دانشکده علوم، گروه زیست شناسی، مشهد، ایران
مریم مقدم متین - - دانشگاه فردوسی مشهد، دانشکده علوم، گروه زیست شناسی، مشهد، ایران
ناصر مهدوی شهری - - دانشگاه فردوسی مشهد، دانشکده علوم، گروه زیست شناسی، مشهد، ایران
خلاصه مقاله:
لیلا وفادارقاسمی - دانشگاه فردوسی مشهد، دانشکده علوم، گروه زیست شناسی، مشهد، ایران
مرتضی بهنام رسولی - - دانشگاه فردوسی مشهد، دانشکده علوم، گروه زیست شناسی، مشهد، ایران
مریم مقدم متین - - دانشگاه فردوسی مشهد، دانشکده علوم، گروه زیست شناسی، مشهد، ایران
ناصر مهدوی شهری - - دانشگاه فردوسی مشهد، دانشکده علوم، گروه زیست شناسی، مشهد، ایران
هدف: هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر تیمار موشهای صحرایی هیپرگلیسمیک با بنفوتیامین بر میزان مانایی سلولهای بنیادی مشتق از بافت چربی بر روی داربستهای سلولزدایی شده عصب سیاتیک بوده است.مواد و روشها: بعد از القای هیپرگلیسمی (STZ) و تیمار 4 و 8 هفتهای با بنفوتیامین از یکسوم میانی عصب سیاتیک، بهروش ساندل، داربستهای سلولزدایی شده تهیه شد. بهموازات آن، از بافت چربی سلولهای بنیادی استخراج، تکثیر و سپس در مرحله پاساژ 4 بر روی داربستها پیوند زده شدند. در روز هشتم پس از پیوند، ماتایی سلولها در محیط کشت توسط تست MTT و همچنین میزان چسبندگی سلولها بر روی داربست توسط میکروسکوپ الکترونی نگاره (SEM) مورد ارزیابی قرار گرفتند.نتایج: در مقایسه با گروه سالم، میزان مانایی سلولها در محیط کشت محتوی داربستهای متعلق به موشهای صحرایی هیپرگلیسمیک تیمار نشده بهطور معنیداری کاهش یافت ولی بین گروه تیمارشده با بنفوتیامین و گروه سالم تفاوت معنیداری دیده نشد. بررسی SEM داربستها چسبندگی سلولها بر روی داربست را تایید کرد.نتیجهگیری: هیپرگلیسمی احتمالا از طریق افزایش گلیکوزیلاسیون و تولید AGEs موجب کاهش اثرات القایی پروتئینهای ECM بر میزان مانایی و همچنین چسبندگی سلولها به داربست سلولزدایی شده میشود. چنین بهنظر میرسد که تیمار موشهای صحرایی هیپرگلیسمیک با بنفوتیامین با ممانعت از تغییرات متابولیک پیشرفته در پروتئینهای ECM از تغییرات ساختاری ECM جلوگیری میکند.
کلمات کلیدی: هیپرگلیسمی, داربست سلولزدایی شده عصب سیاتیک, سلولهای بنیادی مشتق از بافت چربی, بنفوتیامین, ماتریکس خارج سلولی
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/875581/