پریچهر حناچی - دانشگاه الزهرا، گروه بیوتکنولوژی، دانشکده علوم زیستی، گروه بیوتکنولوژی، تهران، ایران
شقایق صالحی زاده - دانشگاه الزهرا، گروه بیوتکنولوژی، دانشکده علوم زیستی، گروه بیوتکنولوژی، تهران، ایران
ریحانه رمضانی - دانشگاه الزهرا، گروه پژوهشی بیومدیکال، بخش پژوهشکده زنان، تهران، ایران
خدیجه کیارستمی - دانشگاه الزهرا، دانشکده علوم زیستی، گروه فیزیولوژی گیاهی، تهران، ایران

هدف:. این مطالعه برای بررسی اثر سایتوتوکسیکی عصاره آبی ریحان و گل حنا بر روی سرطان معده رده سلولی AGS انجام شد. مواد و روش ها: جهت سنجش فعالیت آنتی اکسیدانی عصاره ها از روش FRAP استفاده شد. پس از تهیه عصاره آبی ریحان و گل حنا، اثر ضد سرطانی آن ها بر روی رشد سلول های سرطانی AGS در زمان های 24، 48 و 72 با روش MTT مورد سنجش قرار گرفت. نتایج: بیشترین میزان فعالیت آنتی اکسیدانی اندازه گیری شده ریحان و گل حنا با روش FRAP مربوط به حلال آب و روش عصاره گیری خیساندن بود که در ریحان 11/0 ± 878/0 میلی مولار و  در گل حنا 03/0 ± 30/1 میلی مولار اندازه گرفته شد. بر اساس داده‫های به‫دست آمده از تست MTT بیشترین سمیت عصاره 72 ساعت بعد از اضافه نمودن عصاره به سلول ها اتفاق می افتد‫. کمترین میزان IC50 عصاره آبی گیاه ریحان  برابر 002/0 ± 022/3 میلی گرم بر میلی لیتر و در گل حنا برابر 001/0 ± 87/2 میلی گرم بر میلی لیتر اندازه گرفته شد که در سطح احتمال 05/0˂ pدارای اختلاف معنی داری بود. نتیجه گیری: نتایج مربوط به بررسی اثر ضد سرطانی عصاره آبی ریحان و گل حنا نشان دهنده ی این امر است که این گیاهان در غلطت های بالاتر دارای خاصیت کشندگی هستند و در مدت زمان طولانی تری اثر خود را می گذارند.  

سرطان معده, روش FRAP, گل حنا, آزمون MTT, گیاه ریحان