رضا تهرانی - استادیار و مدیر گروه مالی دانشکده مدیریت دانشگاه تهران
مجتبی تقی پور - دانش آموخته کارشناسی ارشد مدیریت مالی دانشگاه امام صادق(ع)

 مخاطرات ناشی از افت و خیزهای بازار سرمایه همواره نگرانی هایی را برای سرمایه گذاران فراهم آورده و بازارهای سرمایه دنیا را به سمت معرفی روش های مدیریت ریسک سوق داده و باعث شکل گیری موسسات و ابزارهای گوناگونی برای پوشش ریسک شده است. از جمله شرکت های بیمه را بر آن داشته است که به منظور رقابت با صندوق های سرمایه گذاری مشاع و حفظ و افزایش سهم خود در جذب منابع، ابزارهایی مرکب از سرمایه گذاری و بیمه را معرفی کنند. چنین قراردادهایی فرصت مناسبی را برای بیمه گزاران فراهم می کند که با انعقاد یک قرارداد، منافع ناشی از سرمایه گذاری در اوراق بهادار را با منافع ناشی از قراردادهای بیمه عمر در هم بیامیزند. در بازار سرمایه ایران، به دلیل عدم تنوع ابزار سرمایه گذاری و نبود ابزار مناسب پوشش ریسک، به کارگیری این ابزار بیمه ای می تواند بخشی از بار این مشکل را به دوش بکشد. اما ازآنجاکه این قراردادها دارای سابقه عملی در ایران نیستند و از طرفی، به کارگیری هر عقد یا قرارداد جدیدی مستلزم عدم منافات آن با ادله شرعی است، در این تحقیق ابتدا شناسایی و تعریف کامل قراردادهای بیمه سرمایه گذاری مالی صورت گرفته و پس از آن، در یک بحث تطبیقی، این قراردادها با مبانی فقه شیعی سنجیده شده و صحت یا عدم صحت آن ها بررسی شده است.

قرارداد بیمه صندوق مجزا, قرارداد بیمه شخصی متغیر, مستمری متغیر, مستمری مبتنی بر شاخص, حساب مجزا, بیمه مرتبط با سهام, بیمه مبتنی بر واحدهای سرمایه گذاری