رضا آرامی - پژوهشگر- پژوهشکده علوم و فناوری دفاعی شمالغرب
رحیمه اسماعیل زاده - پژوهشگر- پژوهشکده علوم و فناوری دفاعی شمالغرب

تولید قیر به عنوان ماده تجاری، به ویژه در حوزه راه سازی، سال به سال در حال افزایش است. متاسفانه شرایط کاربری مانند گرما، تغییرات دما، نزولات آسمانی و فشار واردشده بر اثر تردد خودروها به ویژه خودروهای سنگین، موجب تخریب قیر می شود. همین مسئله، موجب افزایش هزینه های تعمیر و نگه داری آن می شود. بدین دلیل، برای افزایش طول عمر کاربری قیر تلاش های زیادی شده است. از امیدبخش ترین روش ها برای این منظور، افزودن ماده پلیمری به ساختار قیر است. قیرهای پلیمری یا قیرهای اصلاح شده با پلیمر (PMBs)، به عنوان اصلی ترین گزینه افزایش عملکرد و ماندگاری قیر به ویژه در حوزه راه سازی، شناخته می شوند. اما این قیر ها با موانع جدی دست به گریبان هستند که مهم ترین آن ها هزینه زیاد تولید، دشواری رسیدن به شرایط ایده آل عملکردی، ناپایداری و جدایش فازی هستند. برای رفع این معضلات، چاره ای جز شناخت دقیق تر اجزای قیر و ویژگی های عملکردی آن ها، نقش پلیمر در بهبود عملکرد، انحلال پذیری اجزا در پلیمر، شیمی و ساختار قیر وجود ندارد. از این رو در مقاله حاضر، پس از معرفی قیر های اصلاح شده با پلیمر و بیان تاریخچه ای از تولید آن ها، به بررسی شیمی قیر پرداخته و با استفاده از این اطلاعات، معماری پلیمر مطلوب در PMBs بیان شده است. درنهایت نیز رویه های کلی اصلاح یا بهبود PMBs معرفی شده است.

قیر, قیر اصلاح شده با پلیمر, شیمی قیر, آسفالتن, مالتن