سید جواد صالحی - استادیار دانشکده علوم سیاسی دانشگاه شیراز

جامعه پذیری سیاسی فرایندی مستمر و پویا است که براساس آن، نهادهای اولیه و ثانویه در مراحل مختلف زندگی برگرایش ها و دیدگاه های سیاسی شخص اثر م یگذارند و در تصمیم گیر ی ها ی مربوط به حوزه سیاست، عامل کم و بیشتع یین کنند ه ای به شمار م یرود. بستر اصلی و مناسب مطالعه جامعه پذیری سیاسی، فرهنگ سیاسی آن جامعه استلذا جه تگیری های فرد به سیاست م یتواند تا حد زیادی از شخصیت وی و فرهنگی که بر او سلطه دارد، ناشی شود.در این راستا هدف از پژوهش حاضر تحلیلی بر برنامه های درسی نظام آموزش عالی در افزایش جامعه پذیری سیاسیدانشجویان علوم سیاسی دانشگاه شیراز است. پارادایم حاکم بر پژوهش پارادایمی ترکیبی است. ابزار گرد آوری داد ههاپرسشنامه محقق ساخته مشتمل برسوالات بسته و باز است. جامعه مورد بررسی دانشجویان کارشناسی و کارشناسیارشد رشته علوم سیاسی دانشگاه شیراز می باشد ) 180=N (که از طریق جدول مورگان حجم نمونه 118 نفر تخمین زدهشد. نرم افزار مورد استفاده در بخش کمی spss و در بخش کیفی از نرم افزار تحلیل داده های کیفی NVivo استفادهشد.یافت هها حاکی از آن است که برنام ههای درسی رشته علوم سیاسی بیشتر بر القای مفاهیم افزایش حس وفادارینسبت به نظام و چگونگی نحوه ارتباط دانشجویان با نهادهای سیاسی تاکید داشته و مفاهیمی مانند جه تگیریوابستگی حزبی و نظم دهی به رفتار سیاسی کمتر مورد توجه بوده است.

جامعه پذیری, جامعه پذیری سیاسی, نظام سیاسی, نظام آموزش عالی, علوم سیاسی