حسین رفیعیان - مدیرعامل شرکت مهندسی رافع

معماران سنتی اصلی ترین روش اتخاذ ساخت بناها با توجه به عوامل اقلیمی را جهت صحیح رون می دانستند، در حالیکه در شهرسازی و طراحی های شهری در عصر حاضر، جهت گیری ابنیه، اساسی ترین فن اقلیمی که زیربنای دیگر فنون می باشد، به فراموشی سپرده شده است و نتیجه آن طراحی های غیر اصولی و به دور از منطق و اصول اقلیمی در شهرهایایران می باشد. هدف از پژوهش حاضر، شناخت اصل زیربنایی ساخت شهرها و بخصوص ابنیه می باشد. به طوری که در جهت راستای توسعه پایدار که اصول آن استفاده از منابع طبیعی و تجدید پذیر و جلوگیری از آلودگی محیط زیست و... است، گام برداشته شود. زیرا بی توجهی به این اصل باعث نابسامانی هایی در طراحی گذشته است، از جمله بالا رفتن هزینههای سرمایش، گرمایش و تهویه و... این افزایش هزینه ها علاوه بر تحمیل مسائل مالی مختلف به مصرف کننده، به دولت نیز در هماهنگی تولید و مصرف انرژی خسارت وارد می کند، همچنین باعث ایجاد آلودگی محیطی و بوجود آمدن انواع بیماری ها در صورت استفاده از سوخت های فسیلی خواهد بود. در این مقاله سعی شده با یادآوری مزیت های این اصل،امیدوار بود تحولات اساسی در بنیان طراحی های معماری و شهری صورت گیرد.

رون، توسعه پایدار، آسایش اقلیمی، ساختگاه، محیط زیست