ارتباط وضعیت محل زندگی و فعالیت بدنی: نقش میانجی گری عوامل روانشناختی- اجتماعی

هدف پژوهش حاضر، بررسی رابطه وضعیت محل زندگی با فعالیت­بدنی و میانجی گری عوامل روان شناختی- اجتماعی بود. روش پژوهش از نوع پژوهش­های همبستگی و کاربردی بود. نمونه آماری پژوهش، 370 نفر از افراد مراجعه کننده به پارک­های سطح شهر اهواز برای انجام فعالیت­بدنی بود که به روش تصادفی انتخاب شدند. ابزار اندازه گیری پرسش نامه پژوهشگرساخته بود که در دو بخش وضعیت محل­زندگی و عوامل روان شناختی-اجتماعی تنظیم شد. داده­های پژوهش با استفاده از پی.ال.اس. تجزیه و تحلیل شدند. نتایج پژوهش نشان داد که علاوه بر رابطه مستقیم وضعیت محل زندگی و عوامل روان شناختی- اجتماعی با فعالیت­بدنی شهروندان اهوازی، نقش میانجی گری عوامل روان شناختی-اجتماعی نیز مشاهده شده است؛ بنابراین، اگر امکان تغییر شاخص­های مرتبط با محل زندگی افراد مانند هم جواری وجود نداشته باشد، با تقویت عوامل روان شناختی- اجتماعی از طریق آگاهی شهروندان از فواید چند گانه فعالیت بدنی و فعالیت­های تفریحی، می­توان موانع محیطی فعالیت بدنی را کاهش داد.

کلیدواژه ها:

عوامل روانشناختی-اجتماعی ، محل زندگی ، فعالیت بدنی