پهنه بندی خطر وقوع زمین لغزش با استفاده از روش های نسبت فراوانی، آنتروپی و روش تصمیم گیری تاپسیس (مطالعه موردی: حوزه فهلیان، فارس)

شناسایی مناطق مستعد وقوع زمین لغزش از طریق پهنه بندی خطر با مدل های مناسب، یکی از اقدامات اولیه در کاهش خسارات احتمالی و مدیریت خطر در حوزه های آبخیز کشور محسوب می شود. در این تحقیق، 13 عامل شامل؛ ارتفاع، شیب، جهت شیب، بارندگی، انحنای سطح، انحنای آبراهه، شاخص توان آبراهه، شاخص رطوبت توپوگرافی (TWI)، شاخص توان آبراهه (SPI)، فاصله از رودخانه، فاصله از جاده، فاصله از گسل، سنگ شناسی و کاربری اراضی به عنوان عوامل موثر در وقوع زمین لغزش های منطقه تشخیص داده شدند. نقشه پراکنش زمین لغزش حوزه آبخیز با استفاده تصاویر ماهواره ای لندست 2017 و مطالعات میدانی (سال 1396) تهیه گردید. سپس پهنه بندی خطر زمین لغزش با استفاده از روش های نسبت فراوانی، آنتروپی و تاپسیس صورت گرفت. جهت ارزیابی نتایج از منحنی تشخیص عملکرد نسبی (ROC) استفاده شد. سطح زیر منحنی (AUC) به دست آمده از منحنی تشخیص عملکرد نسبی، نشان دهنده دقت 84، 87.7 و 91 درصد به ترتیب برای مدل های آنتروپی، نسبت فراوانی و مدل تاپسیس است. نتایج به دست آمده نشان دهنده دقت بالای مدل های آماری در مقایسه با مدل های تصمیم گیری و مبتنی بر کارشناسی است. نتایج این مطالعه می تواند به منظور مدیریت مناطق آسیب پذیر و کاهش خسارات آن استفاده گردد.

کلیدواژه ها:

پهنه بندی زمین لغزش ، مدل نسبت فراوانی ، مدل آنتروپی ، مدل تاپسیس ، حوزه فهلیان- فارس