ستاک ساختواژی: مفهومی جدایی گرا
عنوان مقاله: ستاک ساختواژی: مفهومی جدایی گرا
شناسه ملی مقاله: JR_JLRZ-10-27_005
منتشر شده در شماره 27 دوره 10 فصل در سال 1397
شناسه ملی مقاله: JR_JLRZ-10-27_005
منتشر شده در شماره 27 دوره 10 فصل در سال 1397
مشخصات نویسندگان مقاله:
فائزه ارکان - دانشگاه حضرت معصومه(س) قم
خلاصه مقاله:
فائزه ارکان - دانشگاه حضرت معصومه(س) قم
عنصر ستاک ساختواژی، صورتی آوایی از یک واژه است که به عنوان واحدی انتزاعی، نقش عنصر پایه را در فرایندهای صرفی بر عهده دارد و مستقل از جنبه نحوی و معنایی واژه در این فرایندها عمل میکند. مسئله اصلی این مقاله، تحلیل مفهوم جداییگرای ستاک ساختواژی، از دیدگاهی نوین است که فرض وجود آن در توجیه عدم تطابق یک به یک بین صورت و معنای سازه های واژههای صرفشده و مشتق ضروری است. نبود رابطهای ثابت و یک به یک بین صورت و معنای عناصر ساختواژی موجود در واژههای غیربسیط، یکی از واقعیتهای زبانی است که انگارههای صرفی تکواژبنیاد را در شماری از تحلیلهای صرفی بهچالش طلبیده است. چرا که انگارههای صرفی تکواژبنیاد نگاه تسلسلی به صرف دارند. در مقابل، رویکردهای واژهبنیاد به صرف، نگاهی جداییگرا به رابطه بین صورت واژه و ابعاد نحوی و معنایی آن را اتخاذ کرده اند. از منظر فرضیه جداییگرا که مهم ترین جنبه صرف واژهبنیاد است، بازنمون صرفی فرایند های صرفی، متمایز از جنبه نحوی و معنایی آنها است. یافته های این پژوهش نشان می دهد که صورتهایی از یک واژه، طی فرایندهای صرفی، مقوله نحوی و معنای مشخصی ندارند، در واژگان ثبت نمیشوند و صورت آزاد هم نیستند، اما وجود آنها الزامی است. این صورت آوایی، ستاک ساختواژی (ساخت صرفی محض) نامیده می شود که جداسازی آن از سطح نحو و معنای واژه، در یک فرایند صرفی می تواند مسئله عدم تقارن ساختواژی، مانند وجود یک ستاک مشترک در چند فرایند صرفی، یا چند ستاک برای یک واژه قاموسی را نشان دهد. همچنین قادر است اشتقاق بدون وندافزایی صوری را به شیوه دقیقتری از رویکرد صرف تکواژبنیاد، تبیین نماید.
کلمات کلیدی: ستاک ساختواژی, واژه, فرضیه جدایی, ساخت صرفی محض, صرف واژه بنیاد
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/871306/