نمود استمراری در زبان فارسی بر اساس نظریه ی پیش نمونگی
عنوان مقاله: نمود استمراری در زبان فارسی بر اساس نظریه ی پیش نمونگی
شناسه ملی مقاله: JR_JLRZ-10-29_010
منتشر شده در شماره 29 دوره 10 فصل در سال 1397
شناسه ملی مقاله: JR_JLRZ-10-29_010
منتشر شده در شماره 29 دوره 10 فصل در سال 1397
مشخصات نویسندگان مقاله:
فریده اکاتی - عضو هیت علمی دانشگاه زابل
عطا الله سنچولی - دانشجوی دکترا
خلاصه مقاله:
فریده اکاتی - عضو هیت علمی دانشگاه زابل
عطا الله سنچولی - دانشجوی دکترا
مقاله حاضر، به بررسی نمود استمراری از منظر پیش نمونگی میپردازد. نمود، از ویژگی های ساختاری و معناشناختی فعل است که در زبان فارسی باستان وجود داشته و پیشتر پرویز ناتل خانلری (Natel Khanlari, 1986) بررسی این ویژگی فعل را مورد توجه قرار داده است. در این راستا، پژوهش پیش رو، بر بررسی نمود استمراری تاکید دارد. هدف اصلی این مقاله، دستیابی به ملاک هایی برای ارائه تعریفی جامع، از نمود استمراری در زبان فارسی است که میتواند در آموزش زبان فارسی و نگارش کتابهای درسی، به کار گرفته شود. به این منظور، با در نظر گرفتن چهار ملاک- که بر مبنای جمع بندی مطالب ازپیش موجود در پیوند با نمود استمراری در دستور سنتی زبان فارسی بوده و با تکیه بر دیدگاه شناختی گزینش شده اند، به معرفی پیش نمونگی این ویژگی فعلی پرداخته شده است. بر مبنای یافته های پژوهش حاضر، نمود استمراری را نمیتوان فقط با تکیه بر جنبه صوریاش تعریف کرد، بلکه برای تشخیص این ویژگی فعلی، باید به صورت همزمان، به صورت و معنای فعل توجه نمود. در این جستار، ضمن اشاره به پیشینه نمود استمراری در کتاب های دستور و آثار زبانشناسهای پیشین، نشان خواهیم داد که پیشوند فعلی می - به ویژه در زمان حال- به تنهایی نمی تواند نشانه استمرار باشد؛ همچنین، در نظر گرفتن معنای فعل در بررسی نمود استمراری فعل، نیز فقط مشتمل بر معنای ذاتی افعال نیست، بلکه تاثیر بافت بر نمود را هم باید به حوزه معنایی نمود استمراری افزود.
کلمات کلیدی: نمود , نمود استمراری , پیش نمونه , معناشناختی , بافت
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/871241/