معرفی روسازی بتنی کامپوزیتی و مقایسه آن با روسازی بتنی مرسوم1

امروزه با توجه به استفاده فراگیر از روسازی بتنی و امید به رواج آن در ایران، نیاز به طراحی های بهینه و اقتصادی تر، بیش از پیش مورد توجه قرار میگیرد. روسازی بتنی کامپوزیتی به صورت دولایه از این دست می باشد که هنوز در ایران جایگاهی ندارد. در این مقاله به معرفی روسازی بتنی کامپوزیتی و روش اجرای آن پرداخته می شود و این روش با روسازی بتنی مرسوم مقایسه می شود. در این مقاله دانه بندی مصالح سنگی بتن و پارامترهای مقاومتی لایه های روسازی کامپوزیت در یکی از پروژه های ایالت Minnesota کشورآمریکا با طرح روسازی بتنی مرسوم (روسازی بتنی ساده درز دار (JPCP در پروژه آزادراه تهران شمال مقایسه شده است. در این مقاله مشخص میشود که روسازی بتنی کامپوزیتی در مواقعی که مصالح با کیفیت در دسترس نباشد و یا هزینه تامین آن به علت فاصله حمل زیاد به محل پروژه بسیار زیاد باشد، در شرایطی که تعمیرات کم برای روسازی بتنی در الویت باشد (مناطق شهری)، هنگامی که استفاده از مصالح بازیافتی به عنوان یک گزینه در دسترس باشد و در شرایطی که صدای کم روسازی (Low noise) مورد نیاز باشد مانند مناطق شهری، میتواند انتخاب مناسبتری باشد. همچنین معلوم گردید استفاده از روسازی بتنی کامپوزیت نیاز به تجربیات فنی و اجرایی کافی درمورد روسازی بتنی، اکیپهای ماهر، تجهیزات و ماشین آلات مناسب و کافی دارد چرا که در این روش دو لایه بتن با دو طرح اختلاط و مشخصات فنی متفاوت استفاده میشوند و هماهنگی و برنامهریزی بین اکیپ های اجرایی، ماشین آلات و بچینگ بسیار پیچیده تر از روسازی بتنی مرسوم است. همچنین نیاز به دستگاه دوم پیور بتنی مجهز به تغذیه کننده جانبی2 میباشد.بنابراین علی رغم مزایای زیادی که روسازی بتنی کامپوزیت دارد، مشکلات اجرایی که ذکر گردید باعث شده که کارفرمایان و مجریان پروژه تمایلی برای استفاده از روسازی بتنی کامپوزیت نداشته باشند که انتظار می رود با ثبت تجربیات پروژه های مختلف در کشور و کسب آموخته های کشورهای دیگر، اجرای بتن رویه کامپوزیتی که کاربری بالاتری دارد، در ایران رواج یابد.

کلیدواژه ها:

روسازی بتنی کامپوزیتی ، روسازی بتنی مرسوم ، دانه بندی ، مقاومت خمشی