ارزیابی میزان پایداری در محدوده های سکونتی شهر با تاکید بر مولفه های زیست محیطی، نمونه موردی: قسمتی از شهرک گلستان شیراز

یکی از اهداف برنامه ریزان شهری، ایجاد توسعه پایدار شهری و محله ای است. بدین صورت که با ایجاد پایداری در محله ها می توان به پایداری در سطوح بالاتر و شهر رسید. امروزه با توجه به مسائل و مشکلاتی که شهرها دارند بایستی به ابعاد و اصول توسعه پایدار شهری توجه شود. موضوع پایداری شهرها به خصوص در دهه های اخیر به صورت جدی و گسترده از سوی محافل علمی و سازمان های بین المللی پیگیری می شود. بر این اساس بررسی، ارزیابی و سنجش معیارهای پایداری در بافت های موجود شهر و محلات به دلیل ضروری است. روش این تحقیق توصیفی- تحلیلی است و پیمایش، عمدتا از طریق پر کردن پرسشنامه و مصاحبه با ساکنان است. جامعه آماری تحقیق شامل کلیه افراد ساکن در محدوده ای از شهرک گلستان شیراز و حجم نمونه آماری 100 پرسشنامه بوده است. شهرک گلستان در شمال غربی شهر شیراز قرار دارد. این طرح بزرگترین پروژه های آماده سازی شهر شیراز می باشد و بر طبق سرشماری رسمی سال 1385 این منطقه دارای جمعیتی بالغ بر 37000 نفر بوده است. این پژوهش با روشی توصیفی- تحلیلی، مولفه های زیست محیطی ا در شهرک گلستان ارزیابی می کند. نتایج حاصل از تحقیق نشان میدهد به دلیل نوساز بودن، محل وقوع مناسب نسبت به مرکز شهر، بهره گیری از چشم اندازهای طبیعی و ... این شهرک این معیار ها در سطح نسبتا مطلوبی قرار دارند که در صورت عدم پیش بینی موارد کنترل جمعیتی و ساخت و سازهای بی رویه احتمال رویایی آن با مشکلات و تهدید های بالقوه، بسیار زیاد است.

کلیدواژه ها:

توسعه پایدار ، پایداری ، شهر پایدار ، محله پایدار ، پایداری زیست محیطی ، شهرک گلستان