تحلیل و طراحی سلول های خورشیدی لایه نازک پلاسمونیک مبتنی بر نانوذرات نقره

با رویکرد تکنولوژی به سمت تجمع مدارات الکترونیک نوری، مشکلات ساخت و پدیده هایی که به جلوگیری از فشرده سازی بیشتر ساختار کمک می کرد، باعث شد تا استفاده از ساختارهای پلاسمونیک و امواج پلاسمونیک مورد بررسی و استفاده قرار بگیرد . نانو ساختارهای پلاسمونیک متشکل از فلز و دی الکتریک می باشد که ابعاد آنها زیر طول موج تحریکی یعنی طول موج پرتویی که باعث تحریک امواج پلاسمونیک می شود، قرار دارد. در این مقاله چند ساختار جدید برای سلول های خورشیدی با استفاده از نانوذرات نقره پیشنهاد داده شده است، که در ساختار پیشنهادی که از نانو ذرات نقره در سطح و انتهای سلول خورشیدی استفاده شده است به مقدار 14 / 27 میلی ولت بر سانتی متر مربع برای ماکزیمم توان خروجی و 71 / 83 درصد برای ضریب پرشدگی رسیدیم. در ساختاری که از چیدمان قطری نانو ذرات در سلول خورشیدی استفاده کردیم به چگالی جریان 54 / 21 میلی آمپر بر سانتی متر مربع رسیدیم و در حالتی که از ذرات سه جنسی را در سلول خورشیدی قرار دادیم به چگالی جریان 78 / 26 میلی آمپر بر سانتی متر مربع رسیدیم.

کلیدواژه ها:

الکترونیک نوری ، پلاسمونیک ، نانوذرات نقره ، ضریب پرشدگی ، چگالی جریان