حکیم ساکی - دانش آموخته کارشناسی ارشد گروه تولید و ژنتیک گیاهی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی خوزستان، ملاثانی،خوزستان، ایران
علیرضا ابدالی مشهدی - دانشیار گروه تولید و ژنتیک گیاهی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی خوزستان، ملاثانی، خوزستان، ایران
عبدالرضا سیاهپوش - استادیار گروه تولید و ژنتیک گیاهی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی خوزستان، ملاثانی، خوزستان، ایران
امین لطفی جلال آبادی - استادیار گروه تولید و ژنتیک گیاهی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی خوزستان، ملاثانی، خوزستان، ایران

آفتابگردان یکی از گیاهان روغنی مهم است که به علت شکل و آرایش برگ های این گیاه افزایش تراکم در آن با محدودیت مواجه است. بر همین اساس آزمایشی در شرایط آب و هوایی اهواز(ملاثانی) بهصورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کاملا تصادفی با 3 تکرار بر روی گیاه آفتابگردان در سال زراعی 1395-96 در دانشگاه کشاورزی و منابع طبیعی رامین خوزستان انجام شد. فاکتورهای آزمایشی شامل تراکم بوته در واحد سطح 60)، 110 و 160 هزار بوته در هکتار ) و حذف برگ ( شاهد (بدون حذف برگ)، یک چهارم، دو چهارم و سه چهارم حذف برگ) بود. صفات مورد بررسی وزن هزار دانه، عملکرد دانه، وزن طبق با دانه، بیوماس کل، شاخص برداشت دانه، بود. نتایج نشان داد که اختلاف عملکرد دانه در تیمارهای مختلف با افزایش تراکم و حذف برگ معنی دار شد. کمترین 2870/83) کیلوگرم) و بیشترین عملکرد دانه 4162/50) کیلوگرم در هکتار) به ترتیب در تراکم های 60 و 160 هزار بوته در هکتار مشاهده شد. با افزایش تراکم و شت حذف برگ میزان ماده خشک طبق به همراه دانه اضافه شد و در کل بالاترین ماده خشک طبق و دانه در تراکم 160 هزار و حذف سه چهارم برگ به دست آمد.

دانه روغنی، شاخص برداشت دانه، هیبرید قاسم، وزن طبق