آشکارسازی تغییرات پوشش و کاربری اراضی شهری با استفاده از سنجش از دور

شناخت پویایی تغییرات مکانی و زمانی فضاهای سبز شهری به طور کمی، پیش نیاز برنامه ریزی و مدیریت محیط و منظر شهری می باشد. در این پژوهش به منظور شناخت تغییرات و وضعیت پویایی زمانی و توزیع مکانی فضای سبز مناطق 22 گانه شهر تهران به صورت کمی از تکنیک سنجش از دور استفاده شد. برای این منظور به مقایسه تغییرات فضای سبز مناطق در دو بازه زمانی 1985 و 2015 با کمک تصاویر سنجنده TM و +ETM پرداخته شد. نقشه طبقه بندی کاربری اراضی شهری از طریق توسعه یک مدل مبتنی بر درخت تصمیم گیری DT تهیه شد. در این مدل از شاخص های گیاهی NDVI، شاخص ساخت و ساز NDBI و حد آستانه برای تشخیص فضای سبز و فضاهای ساخت و ساز شده استفاده گردید و پس از تهیه نقشه کاربری اراضی دقت طبقه بندی محاسبه گردید. برای آشکارسازی پوشش اراضی ، عملیات پردازش بر روی تصاویر ماهواره ای در سه مرحله پیش پردازش، پردازش و پس پردازش انجام شد. نتایج نشان داد که طی مقایسه دو دوره زمانی، فضاهای سبز در حال کاهش می باشند که تراکم فضاهای سبز در سال 1985 با مساحت 47/9556 کیلومترمربع معادل 3/467 درصد به مساحت 44/0775 کیلومتر مربع معادل 3/187 درصد در سال 2015 رسیده است، همچنین براساس تحلیل های صورت گرفته، ، منطقه 1 کمترین سطح کاهش و منطقه 22 بیشترین سطح کاهش فضای سبز را طی دوره زمانی مذکور دارند.

کلیدواژه ها:

فضای سبز شهری ، برنامه ریزی محیط زیست شهری ، کیفیت محیط زیست ، سنجش از دور ، شهر تهران