بررسی ارتباط جهت گیری مذهبی با سلامت روانی و امید به زندگی در زنان سرپرست خانوار تحت حمایت کمیته امداد امام خمینی ره در شهرستان بزمان

هدف پژوهش حاضر بررسی ارتباط جهت گیری مذهبی با سلامت روانی و امید به زندگی در زنان سرپرست خانوار تحت حمایت کمیته امداد امام خمینی (ره) در شهرستان بزمان بود. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی پیشبین و جامعه آماری را تمامی زنان سرپرست خانوار تحت حمایت کمیته امداد امام خمینی (ره) ساکن در شهرستان بزمان تشکیل دادند. در مجموع نمونهای شامل 84 نفر به شیوه نمونه گیری هدفدار انتخاب شدند. ابزار سنجش، پرسشنامه جهتگیری مذهبی آلپورت، سلامت روانی گلدبرگ و امید به زندگی میلر بود و دادهها از طریق ضریب همبستگی پیرسون و آزمون رگرسیون چندمتغیره تحلیل گردید. طبق نتایج بدست آمده، جهت گیری مذهبی درونی با کاهش میزان افسردگی و افزایش امید به زندگی و جهت گیری مذهبی بیرونی با افزایش افسردگی و کاهش امید به زندگی ارتباط معنادار داشت و جهت گیری مذهبی درونی پیشبینی کننده مثبت امید به زندگی گزارش شد. به طور کلی میتوان اینطور نتیجه گیری کرد که توجه به باورهای مذهبی و معنوی درونی شده در زنان سرپرست خانوار میتواند یکی از عوامل موثر در کاهش میزان افسردگی و افزایش امیدواری باشد

کلیدواژه ها:

جهت گیری مذهبی ، سلامت روانی ، امید به زندگی ، زنان سرپرست خانوار.