استفاده از منابع آب و خاک نامتعارف برای کشت تاغ در شمال اردکان

در این پژوهش طرح اجرا شده اداره منابع طبیعی اردکان 1386 به منظور کنترل فرسایش بادی و احیاء اراضی شور و قلیا نواحی شمال این شهر ارزیابی شده است. اراضی مزبور دارای دو منطقه مجزا با بافت سبک و سنگین است. نهال های تاغ (Halyxolon) با ترکم 100 اصله در هکتار در ردیف هایی کاشته شده و با آبی با شوری 7/6 دسی زیمنس بر متر ماهی یکبار آبیاری می شدند. 7 سال پس از اجرای طرح با نمونه برداری از خاک و بررسی درختان استقرار یافته به ارزیابی طرح اجرا شده پرداخته شد. نتایج حاکی از این بود که کشت تاغ توانسته با افزایش نفوذ و کاهش چگالی ظاهری، کاهش شوری و نسبت جذبی سدیم و مقادیر دیگر یون ها خصوصیات فیزیکی و شیمیایی خاک شور و سدیمی بستر کشت خود را بهبود بخشد. تاغ های رشد یافته در رویشگاه با بافت سنگین بلندتر 1/5) برابر) و دارای سطح تاج پوشش بزرگتر 2) برابر) نسبت به تاغ های متناظر در منطقه با بافت سبک بود . بذرهای تولید شده از تاغ در خاک سنگین قوه نامیه بالاتری 5) برابر) نسبت به بذرهای تولید شده در بافت سبک داشت. در نتیجه از منابع آب و خاک نامتعارف (شور و سدیمی) می توان برای کاشت تاغ به منظور کنترل فرسایش بادی و احیاء اراضی بایر به ویژه در خاک سنگین بخوبی استفاده نمود.

کلیدواژه ها:

تاغ ، آب و خاک نامتعارف ، اردکان