سمانه افشاری - کارشناسی ارشد فیزیولوژی ورزشی، دانشگاه تهران
محمدرضا کردی - دانشیار فیزیولوژی ورزشی، دانشگاه تهران
مهسا محمد آملی - استاد ایمونوژنتیک، مرکز تحقیقات غدد درون ریز و متابولیسم، دانشگاه علوم پزشکی تهران
سعید دانش یار - استادیار فیزیولوژی ورزشی، دانشگاه آیت ا... العظمی بروجردی (ره)

هدف از پژوهش حاضر، مطالعه تاثیر دو شیوه تمرین تناوبی با شدت زیاد (HIIT) بر بیان ژن پروتئین غیرجفت کننده یک (UCP-1) در بافت چربی سفید زیرپوستی موش های صحرایی بود. 24 موش صحرایی به سه گروه کنترل (هشت سر)، تمرین تناوبی با حجم متوسط (هشت سر) و تمرین تناوبی با حجم زیاد (هشت سر) تقسیم شدند. آزمودنی های گروه های تمرینی به مدت هشت هفته (پنج جلسه در هفته) در دو شیوه تمرین تناوبی شدید در دو حجم متفاوت (متوسط و زیاد) روی نوارگردان قرار گرفتند. 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین، آزمودنی ها بی هوش شدند و بافت چربی زیرپوستی آن ها (منطقه ران) برداشته شد. برای اندازه گیری بیان ژن UCP-1 از روش Real Time–PCR با نمایان سازی سایبرگرین استفاده شد. برای تحلیل آماری داده ها از آزمون تحلیل واریانس یک طرفه با سطح معناداری کمتر از 05/0 استفاده شد. میزان بیان ژن UCP-1 در گروه تناوبی شدید با حجم زیاد در مقایسه با گروه کنترل تفاوت معناداری داشت ((P = 0.04.؛ اما مقدار بیان این ژن در گروه تناوبی شدید با حجم متوسط در مقایسه با گروه کنترل تفاوت معناداری نداشت ((P = 0.52. نتایج بیانگر این است که برای دستیابی به گرمازایی غیرلرزشی در بافت چربی سفید، افزایش زیاد حجم تمرین در تمرینات تناوبی با شدت زیاد اهمیت زیادی دارد.

تمرین تناوبی با شدت زیاد, UCP-1, بافت چربی سفید, موش صحرایی ویستار