مهشید بارانی - عضو هیات علمی گروه معماری داخلی، دانشگاه هنر شیراز، شیراز
سیدمحمد اثنی عشری - عضو هیات علمی دانشکده هنر و معماری، دانشگاه شیراز، شیراز

ارزش حضور آب در ایجاد طراوت فضای زندگی بشر از گذشته تاکنون، بر کسی پوشیده نیست و این حضور همواره باخاطرات بسیار ارزشمند همراه بوده است. هنگامی که اسلاف، گذشتگان و دوران پیشین مرور می شود، علاوه بر بخش هایجذاب و دل انگیز حضور این عنصر حیاتی همانند جزو لاینفک زندگی بشر، می توان شاهد درگیری ها و تنش های بسیاریبر سر تصاحب منابع آن بود. ارزش این عنصر با مشاهده و احساس آثار آن در مکان هایی که به صورت خدادادی از ایننعمت برخوردارند، نمایان است. از طرفی، در محیط هایی که دسترسی به آب به طور طبیعی وجود ندارد، نیاز عمیقی بهحضور این مولفه حیاتی وجود دارد. تعبیه ی آب در ساختار فیزیکی و محتوایی المان های هویت بخش در یک محیط، میتواند با القای طراوت و شادابی، عاملی برای تقویت جذابیت برای گردشگرانی باشد که در کنار تمام اهداف سفر خود بامجموعه ای از عناصری مواجه شوند که احساسی دلپذیر را با خود به یادگار بجرند. مقاله حاضر سعی بر آن دارد به تحلیلانواع گوناگون حضور آب در فضا با بهره گیری از تجارب پیشین، اهمیت آب در فرهنگ ایرانی و کارکردهای آب در محیطزندگی انسان بپردازد. همچنین، این نوشتار ضمن بیان اجمالی کارکردهای عملکردی، زیبایی شناسی و سمبلیک عنصر آبطی فرایندی استدلالی به دنبال دستیابی به راه حل های موثر و کاربردی برای ترغیب گردشگران به منظور مکث و حضور میباشد. بهره گیری صحیح از قابلیت های مادی و معنوی آب به عنوان یکی از سرمایه های ارزشمند این مرز و بوف می تواند درقالب مولفه ای جهت انتقال تفکرات، نظرات و سمبل هایی موثر در تلطیف فضا و روحیات مخاطجان ظاهر شود.

آب، فضای شهری، طراوت، فرهنگ ایرانی، گردشگری