تربیت اخلاقی در اشعار ملک الشعرای بهار

یکی از مسائل مهم که تعلیم و تربیت معاصر با آن روبه روست ، مسئله تربیت اخلاقی است از آنجا که این موضوع از سوی شعرای مسلمان و غربی مورد توجه قرار گرفته است ، موضوع مقاله حاضر به تربیت اخلاقی در اشعار ملک شعرای بهار اختصاص یافته است. روش نگارش ، به شیوه ی اسنادی و نظری بوده که در آن از سخنرانی های اندیشمندان ، ماهنامه ها ، نشریات محلی و کشوری و کتب تالیف شده در این مورد استفاده فراوانی شده ، که با فیش برداری از آنها به گردآوری اطلاعات پرداخته شده است. در این مقوله به نکات مهم اخلاقی در اشعار محمدتقی صبوری (ملک الشعرای بهار ) اشاراتی رفته است که به چند مورد اشارع می شود : 1-تشویق و ترعیب افراد به اتحاد و وطن دوستی 2-از نظر بهار یکی از پندهای زمانه ، شنیدن پند پدر است که در سعادت آدمی نقش بسزایی دارد 3- بهار ریشه تربیت را در مهربانی دانسته و آن را عاملی برای رفع کینه و حسد می داند .4- راضی به رضای الهی بودن در همه حال و شکرگزار داشته و نداشته ها بودن 5- تاثیر رفیق بد و نقش آن در تربیت اخلاقی ناصحیح 6- تاثیر تربیت نادرست فرزند در ناخلف به بار اومدن او 7- بهار در تربیت اخلاقی ، سیرت زیبا را مقدم بر صورت زیبا دانسته و بر جوانان تاکید دارد که این را در انتخاب همسر مورد توجه قرار دهند . 8- و ....نتیجه کلی از اشعار بهار در تربیت اخلاقی گرفته می شود این است که هدف او از تربیت اخلاقی با توجه به اشعار ایشان زندگی سعادتمندانه بوده و پرهیز از رفیق بد ، کبر ، حسد و کینه مهم ترین عامل در سعادتمندی انسان است.

کلیدواژه ها:

اخلاق ، تربیت ، تربیت اخلاقی ، مهرورزی ، زندگی سعادتمندانه