طنز بهاری (نگاهی به طنز در شعر های کلاسیک بهار)

؛ طنز یکی از انواع ادبی است که ناهنجاری های جامعه و فرد را به چالش می کشد. با توجه به نابسامانی های اجتماعی-سیاسی جامعه ایرانی و بیداری مردم ،همچنین گرایش به مدرنیسم در یک قرن اخیر این نوع ادبی مورد توجه شاعران قرار گرفت.در شعر ملک الشعرای بهار طنز نمود خاصی دارد .بهار به دلیل شناخت ادبیات ، جامعه وفرهنگ ایرانی هرگاه که لازم می داند چاشنی طنز را در اشعارو آثار خود به کار می برد تا علاوه بر تاثیر و گیرایی آن رسالت اجتماعی خود را در بیدار نمودن مردم ادا کرده باشد. مبارزه با خرافه و جهل ، انتقاد از بی توجهی به شناخت زمان ، انتقاد از تفکر حاکم بر جامعه و بی تفاوت بودن به مسائل اجتماع ، پرداختن به زنان و لزوم بیداری آنان ، دور شدن از جهل وخرافه و.... از نکته هایی است که درلباس طنز در شعر بهار نمود می یابد. رستم نامه و ظلال مبین ، بلدی نمونه های طنز بهار است . در این مقاله به بررسی جلوه های طنز اجتماعی در اشعارکلاسیک ملک الشعرای بهار پرداخته می شود. این اشعار در قالب های قصیده ، مستزاد ، مسمط و ترجیع بند و ترکیب بند سروده شده است و بعضی با قالب های رایج طنز پردازی زمان شاعر تفاوت دارد اما موضوع و دورن مایه ای مشترک دارد. همچنین سعی شده است نوع طنز بهار در دو شاخه رسمی: formal یا مستقیم و direct غیرمستقیم بررسی گردد.

کلیدواژه ها:

ملک الشعرا ، طنز ، طنز بهاردر اشعار کلاسیک او ، تاثیرشرایط اجتماعی ، موضوعات مشترک در آثار معاصران ، طنز مستقیم ، طنز غیر مستیقم