بازخوانش مسائل سیاسی و اجتماعی دوران رضا شاه در اندیشه شعری ملک الشعرای بهار

ادبیات هر جامعه ای آیینه تمام نمای آن جامعه است به شرط آن که نویسنده یا شاعر از قید نام و نان رها شده باشد. در کشور ایران مسائل سیاسی اجتماعی – اقتصادی – اعتقادی وفرهنگی با ادبیات متعهد پیوندی استوار داشته است. می توان گفت در هرجامعه استبدادزده ایی قانون بالا مصداق می یابد. هدف از این مقاله بازخوانش مسائل سیاسی و اجتماعی دوران رضا شاه در اندیشه شعری ملک الشعرای بهار بوده است. پژوهش حاضر از نوع تحقیقات توصیفی و تحلیلی بوده است. ابزار گردآوری اطلاعات، فیش برداری بوده است. یافته های پژوهش نشان داد که در این دوره که استبداد با خصلت همیشگی و کورکورانه اش بر سر راه مردم دام گسترده و آن ها را با درد و رنج و در به دری در کام بیدادگر خود بلعیده است، ملک الشعرای بهار که شاعر مردم است در همین دوره با بی باکی و رشادت قصه ها از غصه فقر و محرومیت کارگران، دهقانان، یتیمان و اقشار ضعیف که توده ای عظیم را تشکیل می دهند؛ بازگو می کند. بهار هم نیز به مانند دیگر شعرای عصر مشروطه، نابرابری های اجتماعی و اقتصادی موجود در جامعه را بر نمی تابد.

کلیدواژه ها:

مسائل سیاسی ، اجتماعی ، اندیشه شعری بهار ، دوران پهلوی